27 yaşında bi işi olmayan, terk edilmiş, hiçbir işi rast gitmeyen, bunalımdan bunalıma koşan bi ruh halinde gibi bi yaşta gibi hissediyorum. Halbuki 19 yaşındayım. Şaka gibi.
17de takıldım kaldım.
Taliscanın benden küçük olduğunu bünyem kabul etmiyor. Sanki ben 5 yaşımdayım ve futbolcular koca koca adamlar.
Geçen bir hakim fetöden tutuklandı. Benden 1 yaş büyükmüş. Hakim kadın tutuklandı, diye okuyunca annem yaşında bir kadın aklıma geliyor. Neyse öyle işte.
ruhun yaşı yoktur. o kimi zaman bir çocuk gibidir, kimi zamansa bir ihtiyardır. tıpkı çoğu zaman çocukça davranıp aslında haddinden fazla olgun olan benim gibi. o zaman bu durumda ne oluyor anlamadım ki ben şimdi ruh mu oluyorum?
melankolik değilim ama cidden 55+ hissediyorum sanki gün geçtikçe daha hızlı yoruluyorum, her şey daha bir anlamsız geliyor sadece sessizce bir kenarda ölümü beklemek istiyorum... fazla yorgun hissediyorum geleceği ve daha nice yorulacağımı düşünmek bile beni çok yoruyor.
