öyle güzel anlatım diline sahip ki sıkılmadan,yorulmadan,keyif alarak birçok şeyi öğrenmemizi sağlıyor sadece edebiyata değil;hayata,aşka,mücadeleye,düşlemeye,inanmaya dair... *
adeta ders kitabı niteliğindeki edebiyat dergisi. insana edebiyatı sevdiriyor. Bu dergiyi daha çok edebiyata yeni başlayanların aldığını varsayarsak, derginin biraz daha türk edebiyatından şahsiyetlere yer vermesi gerekir.
rengin soysal'ın yazı işleri müdürlüğünü yaptığı yalın ince , hazal yılmaz ve cana yalçın gibi başarılı yazar kadrosuna sahip dergi. reklam almaması takdire değer. edebiyat virüsü taşıyan bu derginin, (bilhassa) 13-18 yaşındaki gençlere bulaştırılması tavsiye olunur..
9 mart 2007 tarihli 23. sayısında goethenin insan kendini yalnızca insanda tanır sözü ile açılan ve truman capotenin kaleme inandığımdan daha çok makasa inanırım sözü ile kapanan içi dolu dergi. bu sayı k derginin en beğendiğim sayısıdır ki şeyh galip hakkında esaslı bir yazı ile açılan dergi ileri sayfalarda heinrich heine'nin hayatına uzanır. ama esas vurucu noktayı kapanıştan bir önceki yazıya saklar ve ivan alekseyeviç buninin öyküsü ile yaralar okuyucuyu. bravo demek isterim burdan bu sayıyı hazırlayan ellere, yüreklere.
fiyatı normalde 1ytl'dir. bundan sonra her pazar 4 ayrı sayısı taraf'la birlikte bedava verilecektir. bir taşla iki kuş misali.
pazar günleri 4er gazete alıp arşivi tamamlayabilir isteyenler, haber vereyim de.
ayrıca 4 sayıdan birisini seçeceksiniz tabii ki, 4ü birden 1 ytl değil.
koskoca yazarları 5-6 sayfaya sığdırmaya çalışan zihniyetinin neden şakşaklandığını anlayamadığım dergi. 5-6 sayfanın ilk iki sayfası da girizgah zaten. * "bazen hepimiz bırakıp gitmek isteriz", "bazen olmuyor bazen" şeklinde uzuuun bir girişle başlayan yazar, hayatı, eserleri ve popüler kültür insanları tarafından kesinlikle bilinmesi gereken şeker anıları yalnızca 4 sayfaya sığdırılıyor. * ne kadar yüzeysel bir iş yaptığını ne kadar yüzeysel bir şekilde savunulduğundan çıkarmak gayet mümkün. internet gibi bir nimetten yararlanıp ilgilendikleri yazarı aratamayan insanlar *, "yazarı k'den tanıyoruz" diyebiliyorlar. okuduğum ve tecrübe ettiğim kadarıyla k'da yazılanlar çeşitli internet sitelerinden karma. o zaman k tek sayfalık olsun, "salman rushdie hakkında fetva çıkarıldı" şeklinde birer satırlık bilgilerden ibaret olsun. biz de onu alıp bildiri gibi okuyalım. **
edebiyatın reklam broşürüdür ve bu anlamda da nev i şahsına münhasırdır. daha yayın hayatına başladığı tarihte piyasada mevcut ne varsa ondan farklı bir şeyler üretmeyi kendine şiar edinmiş dergi. her hafta tanıtacak hakkında bilgi verecek kadar geniş bir edebiyat bilgisine sahipler ve edebiyat dünyasına girişe meyilli ancak rehberi olmayan kişilere yol gösterme konusunda gayet başarılılar. tanıtımı yapılan yazarın eserlerini hatmetmiş kişiler açısından da o yazarın hayatına ilişkin kupleler sunmaktalar. benim magazinle işim yok diyenlerin başvuracağı başka alternatifler de mevcut elbet; ancak bu kişiler de lütfen bu oluşumu aşağılama yolunu seçmesinler. böylelikle benim gibi edebiyat cahilleri rimbauddan haberdar olabilsin ya da paul auster'i okumaya hangi kitapta başlayacağı konusunda bir fikir edinebilsin. ha eğer edebiyat olgusunun elit bir olgu olmaktan çıkıp ayağa düşmesiyse kaygınız size söyleyeceğim şey, zaten edebiyatı elitistleştirdiğiniz için insanların okuma konusunda memlekette bu kadar pasif kaldığı olacaktır. siz elitist takılın; biz ise avam tabakası olarak k dergi ile avunalım; birbirimize de karışmayalım. ne dersiniz?
benzeri olmayan dergidir. evet, başka edebiyat dergileri de vardır ancak sürekli ciddi ve ancak edebiyat bölümlerinde okuyanların anlayacakları bir dilde yazıldıkları için çekici değillerdir.
k dergi, amatör edebiyatçılar tarafından hazırlanmaktadır. amatör derken bu işte profesyonel olmadıkları anlamı çıkartılmasın. aksine, edebiyat bölümlerinde okuyanların yanısıra da edebiyat ile ilgilenenlerin olduğu göz önünde bulundurularak hazırlanan bir dergidir. özel yaşama ağırlık veriyor, evet, ama yazarlar başyapıtlarını nasıl bir dönemde, nasıl bir ruhiyette kaleme almıştır, bunlar önemli değil midir?
k dergi, edebiyatı sevdiren, okunması sıkıntı vermeyen, emek kokan bir dergidir.
yazılarını beğenmediğim dergidir. bir yazarın hayatını yazmak, o yazarla ilgili 2 sayfa yazı okuduktan sonra aklımızda kalan notların bir yere dizilmesi gibi bir çalışma olamaz. her işin bir erbabı vardır, eğer o dergide yazanlar * bir yazarın hayatını ve eserlerini değerlendirmeyi bu kadar kolay görüyorlarsa o dergi eninde sonunda magazin olup çıkacaktır. her sayıda 5-6 yazardan bahsetmezsiniz de 1 yazarı farklı yönlerinden ele alırsınız, eserlerini incelersiniz, önemli isimlerin yazdığı değerlendirmeleri tekrar gündeme getirirsiniz. biz de "ben bu yazarı k dergi'den öğrendim. saol k dergi. sayende onu tanıyorum" diyebiliriz.
k dergi acilen ne yapmak istediğine karar vermeli. virginia woolf diyince intihar ve mrs. dalloway'den başka bir şey bilmeyen neslin daha da yüzeyselleşmesine katkıda mı bulunmak istiyor, gerçekten edebiyatı eğlenceli bir hale mi getirmek istiyor?
edebiyatseverlerin aradığı kadar kapsamlı bir çalışma her hafta çıkamayacaksa, razıyız biz ayda 1 çıksın. bekleriz yani. böylesi hamburger yemeye benziyor; şişiriyor insanı, gaz yapıyor.
edebiyattan anladığım pek söylenemez fakat göz attığım birkaç sayısında, bana edebiyat dünyasının şamdan'ı gibi bir izlenim veren dergi. *
edit:şamdan olmadıysa dolce diyelim?
bir süre tamam magazinsel bir yaklaşım, tamam dişe dokunur değil çokça ama yine de ufak tefek de olsa, ucundan kıyısında da geçse birşeyler katıyor, zihnimize ufak notlar düşüyor en azından, böyle sabun köpüğü kabilindende olsa edebiyat dergisi satsın bu memlekette dedik. ama bir gün virginia woolf'un olduğu sayısında kapağa woolf yerine the hours'da woolf'u canlandıran nicole kidman'ın resmini gördüm o vakit kalsın istemez dedim. bu denli ucuz bir pazarlama stratejisi ile, bu kadar ahlaksız ve sanatçıya hakarate kabul edilebilecek bir taktik ile satacaklarsa bu dergiyi bırakın kalsın. böyle edebiyat olayına ısınacaksa insanlar bırakın ısınmasınlar. bir edebiyat dergisi için bu nasıl bir ayıptır tasavvur edemiyorum.
oscar wilde'ın olduğu sayıda ise nerdeyse tamamen eşcinselliği üzerine kurgulanmış bir metin bulunca önümde hepten edebiyatın boxer'ı, fhm'i olduğuna kanaat getirdim. bir de "size yalan söylemişler edebiyat sıkıcı değildir" diyor. yahu kim söledi, kim iddia etti ki bunu. edebiyat sıkıcıdır şeklinde malca bir cümle kuracak adam varsa, bu cümleyi onayacak birisi varsa, hayatının bir döneminde buna inanmış, benimsemiş olan varsa uzasın yavaş yavaş asabım bozmasın benim. edebiyat sıkıcıymış. yahu matematik mi bu, fizik mi. bir bilim dalından mı bahsediyoruz. bir kitap sıkıcı olur belki. bir yazarı sıkıcı bulabilirsiniz. ama "edebiyat sıkıcıdır" şeklinde bir önermeyi ciddiye alıp "hayır değildir bakın" demek bile çok abes. hele ki bir edebiyat dergisi için.
bir insana ömrü boyunca ortalama dört bilemedin beş kitap düşen bi memlekette çok satan edebiyat dergisi de böyle olur. ayıptır lan. sıkıcı insanlar sizi.
Derginin ucuz olması , entel olmaya çalışan kişilerin ilgisini çekmiş olucak ki , kapak kaldırmadığı , okurken sıkıldığı dergileri hiçbir hafta kaçırmayan , eve kız arkadaşını getirdiğinde en gözle görülebilecek yerde onları tepeleme yığan ve sükse yapan tiplerin ekmeğine yağ süren güzel bir edebiyat dergisidir..
