Bir nokta hep acayip görünmüştür bana:
Şimdiye kadar sevdiğim hiçbir kadının esiri
olmadım; tersine, onların iradeleri ve kalpleri
üstünde tartışılmaz bir egemenlik kazandım,
hem de hiç kendimi zorlamadan. Neden? Hiçbir zaman hiçbir şeye yeterince değer vermediğimden mi, onların beni elden kaçırmamak için durmadan korkmalarından mı? Yoksa güçlü bir organizmanın etkisi mi bu? Yoksa, kendi başına buyruk bir kadına
rastlamamamdan ötürü mü? Doğrusunu isterseniz, kendi başına buyruk
kadınlardan oldum bittim hoşlanmamışımdır, alt
edemem onları; hem zaten onların alanı değil ki bu.
