pek öyle ülkücü yoktur. ortada dava da yoktur aslında. ülkücü dediğimiz zat-ı muhteremlerin zaten 2-3 tane buruşmuş elma yanaklı çatlak elli ülküdaş kız arkadaşları vardır. ülkücülük ayağına kız tavlama vazgeçilmez zanaattır onlar için. içerler, leş gibi kokarlar, karı bunlardadır hiç mi müspet insanlar yoktur vardır amenna ama daha çok kalasları vardır be. amma ve lakin bu tip çombalakları bazı bazı yerlerde gür sesle ya allah bismillah alhuekber diye bağırırken görebilirsiniz.
üniversite birde böyle birini tanımıştım. anadalu delikanlısı işte kulaktan dolma bilgilerle gelmiş okula. neyse kantinde çay içerken dikkatimi çekti bu çocuk yanında iki tane daha takım elbiseli. birinci sınıfta reis olmasına şaşırdım. hürmetler havada uçuşuyor.
bunlar her zamanki gibi düz adam mantığı ile yol kesip saç sakal muhabbetine adam dövüyorlar. ara ara bunları sessizce takip edip sosyolojik tespitler yapıyordum. bu konuda ciddi çalışmalarım olmuştu. topluma kazandırma adı altında.
neyse bu arkadaşımız ilk dönemin sonuna kadar böyle devam etti. ara ara kız dalgalarına girdi. bir kızı sevdi ona bakanları hiç sevmedi. bu sevgisizliğini gösteriyordu arkadaşları ile. kız hiç oralı olmuyordu. çocuk en sonunda yavaş yavaş devrim yaşamaya başladı. önce saç şekli sonra iskarpin ayakkabılar değişti. tiki değilde daha çok züppe gibi giyinmeye başladı.
artık kendisini eski arkadaşları ile görmez olmuştum. en sonunda haberini aldım ki o kızla görmüşler yan yana.
