ben: ne oldu koray canın sıkkın gibi.
kuzenim: kız arkadaşımla ayrıldık...
ben: hadi ya, üzülme sana kız mı yok ben daha iyilerine dur bir dakka kafam karıştı, sizin ilk gününüz değil miydi?
kuzenim: ilk günümüz... annesi çağırdı, düğünleri varmış. offf.
ben: ben sana bir şey diyemiyorum lan, akrabam olma benim.
ergenlik zor iş tabii. te alla'm ya.
o değilde en çok birbirinizi çokseverken birinin başka şehire gitmesi adama çok koyar. yüreğinin acısı her an taze olacaktır. çünkü onu bir daha göremeyecektir.
Kendi isteğinle ayrılsan bile insanı üzen, yalnız kaldıgını aklına getiren olaydır. Zor mudur..Aslında çok değil. Zaman sana çalışır..Günler geçer yeni biriyle tanısırsın..bir bakmışsın eski kız arkadasından bir eser kalmamış cunku yenisi gelmiş.
