mahkemeler suçluların yargılanması değil, suçlu olduğu iddia edilen kişilerin yargılanması işini yapar. yani tecavüzcüyü değil, tecavüz ettiği iddia edilen kişiyi yargılar.
kızın tecavüze uğradığı anlatması, tecavüze uğradığının ispatı değildir.
sonuca söz ile değil, muhakeme ile varılır.
geçenlerde biri sırf babası rezil olsun diye polise babası tarafından tecavüze uğradığını anlatmıştı.
sakin olmakta fayda var.
Tekirdağ da 13 yaşındaki bir kızın polise, babasının ırzına geçtiğini ve başka erkeklere zorla sattığını anlatması ile baba göz altına alınmıştır. baba, çıkarıldığı mahmekede tutuksuz yargınlanmak üzere serbest bırakılmıştır.
mülkün adaletin temeli olduğu yerde, bu da olağan hale gelen durumlardandır. tohumunu ben attım, istediğimi yaparım düşüncesine sahip mahlukatın şerefsizliğinin belgesidir.
tabi savcıyı da selamlarız bu "uygun" kararından dolayı, sanırım bir gün benim de başıma gelir hele serbest bırakayım diye düşündü.
adaletsizliğin nasıl mülksüzleşebileceğinin kanıtıdır. ki yıllar boyudur ülkemizde, içerisinde bu adaletsiz adalet sistemini de barındıran çarpık sistemler bütününü değiştirmek isteyen, değiştirmeye koyulan, değiştirmek için mücadele edenleri de ne hikmetse aynı adaletsiz adalet bulur, yakalar ve cezasını verir. şapka çıkarmak lazım.
artık adalet sisteminin bile suçludan yana çıkması ne kadar acıdır.. öz kızına tecavüz et üstüne pazarla kızını ve hiçbirşey olmamış gibi cezanı çekmeden serbes kal.. bu mudur yani.. o kızın psikolojisinin ne halde olduğunu düşünmeyen bir adalet.. yazıktır günahtır..
Ne yazık ki bunun gibi örnekler insanları suçtan ürkütmek, korkutmak yerine teşvik edici oluyor. Soruyorum herkeze bu mudur adalet?!?! O zaman.
(bkz: Böyle adaletin içine sıçayım)
