bu tarz bir fikri olan kişilere önerim şudur çocuklu dul annelerle evlensinler. ayrıca o kadının yerinde olsanız ne olur diye de bir düşünün. ayrıca karısını tatmin etmeyen "davarlar" içinde karısının kendisini başka biriyle aldatması o zaman boşanma sebebi olmaktan çıkmalıdır. son tavsiye sadece çocuk yapmak için evlenmeyin. zaten dünya sevgiden habersiz insanlarla dolu.
(bkz: hemcinsinden utanmak)
(bkz: kısır var dediler geldik)
(bkz: olsa da yesek)
abuk şakaları bir yana bırakırsak sevdiği bayanla evlenen bir erkek, sevdiği için canını vermelidir, çocuğu olmuyor diye eşini terk etmek şerefsizliğin önde gidenidir.
Türk medeni kanunumuzda olmayan haktır. Olmamasıda gerekir. Ancak kısırlı karı kısır olduğunu size söylememiş bunu evlendikten sonra ögrendiyseniz şahsın niteliğinde önemli yanılma sebebiyle boşanma davası açılabilir.
Kısırlık boşanmak engeli olarak sayılmaz.
böylece bir kez daha evlilik denen siktiriboktan şeyin insanlar arasında bir öneminin olmadığını anlıyoruz. yani çıkar yoksa evlilik yok. kısır diye hayat arkadaşını şutlamayı göze alıyorsan o zaman evlenmenin ne anlamı kaldı lan it?
"ben sana okuyamazsın demedim ki, adam olamazsın dedim." diyen adamın seslendiği yaratık eğilimi, düşünce değil eğilim dikkatinizi çekerim. düşünce üstün bir eylemdir. hayattaki çoğu değil, herşey bir etik ve insan olmanın getirdiği vicdani değerlerle inşa edilebilmiş olsaydı çok daha güzel bir dünyada yaşıyor olurduk ancak anayasanın üçüncü beşinci maddesinde suç işlemedikten sonra bahsi geçmeyen yaratılmışlar erkekse kadına, fakirse zengine diş bileyerek ve hep ötekileştirerek kin saçmaya ve toplumu zehirlemeye devam edecekler legal olarak. bir kadının ya da erkeğin kısır olmuş olması yuvasında mutlu olup mutlu etmeyeceği anlamına gelmeyeceği gibi gerekli olmadığı halde suçluluk duygusu içinde olan kısır kişiyi daha da kötü bir ruh haline girmeye zorlamak "insan" işi değildir.
