score hazırlamakla uyduruk fon müziği yapmak arasındaki farkı bilmeyen, kendini howard shore ya da hans zimmer sanan, kanımca dünyadaki müziği de takip etmeyen, bugün, "ne dinliyorusun?" diye sorulsa "ee... cem karaca, pink floyd, deep purple falan"* diye cevap verecek olan, bu yüzden de modası geçmiş, yaratıcılıktan uzak, rock müzikle alakası olmayan bir müzik yapan, keman denilen enstruman olmasa müziğinde armoni bile yapamayacak insan. bir de tv de etik dersi vermeye çalışması onu iyice maymun ediyor.
bir kaç zibidinin yediklerini kusmak için aracı olarak kullanmaya çalıştığı türkiye'nin ve fenerbahçe cumhuriyeti'nin yetiştirdiği büyük müzik adamı ve her şeyden evvel sanatçı.
fenerbahce nin 100. yılı için yaptıgı marş ilk dinlenildiginde hemen meşhur devrim marşını getiriyor insanın aklına. zaten aşırı benzemekte! gerci bu devrim marşları cogunlukla bir birine benzer. iki üç tane bildigim bu akorlar ve kalıplar üzerinde giden bir birine cok yakın olanları var. yine de marş hosuma gitti ama orjinallik aramak derseniz bu imkansız! herseye ragmen kırac a tesekkürler...
yeni albümü benim yolum piyasaya çıkmış sanatçı. albümünde pek bir pavarotti vari bağırıyor. alışılandan daha abartı ama olsun güzel şarkılar var albümde.
sana mecburum adli yeni klibini az evvel gordugum ve begenmedigime sasirmadigim sarkici.* parca pek birseye benzememekte ancak gariptir adim gibi biliyorum ki sarki tutacak.
"Ben; müslüman, milliyetçi ve komunistim. Eurovizyona Arapça ile katılalım" acıklamasıyla sevdiklerini sasirtmis titrek sesli pek de yakısıklı sayılmayan kendini muzige adadigini anlamak icin alim olmaya gerek duyulmayan er kisi
dün megavizyonda imza günü olduğunu tesadüfen gördüğüm, gayet efendi ve başarılı sanatçımızdır.
özellikle 100. yıl marşı için kendise teşekkürlerimi sunduğum güleryüzlü insan.
