denizin kıyısında bir çay bahçesine oturursunuz. parmakları kesik eldivenlerinizin ucundan çıkan parmaklarınız donar ama siz sımsıcak nescafe kupasını asla bırakmazsınız. dumanı yüzünüze vurur fincandan kahvenin, mis gibi kokusu da burnunuza çarpar, ciğerlerinizin en uç noktasına ulaşır yavaş yavaş. deniz hırçındır, martılar kah kıyıda, kah yanınıza doğru, uçar gelir. bitmeyen bir sessizliktir yaşadığınız. kış gelmiştir, tabiat ölüme hazırlanmaktadır. karın bir beyaz lerze, eşini kaybeden bir kuş, dumanlı bir uçuş gibi yağması an meselesidir artık.
gün boyunca buz kalıbı kıvamındaki ellerle gezilmeye başlanıldığı, zaten beyaz olan bünyenin korku filmlerinde makyajsız bir şekilde yer alabilecek kadar beyaz bir tene ulaştığı anlardır.
Sogugun artik cildini yakmaya! basladigi havalarda anlasilir. bunun en kotu yani kaskol baglamak ve kulaklarinizi kapatmak zorunda oldugunuz icin, kulaklikla muzik dinlemek cok zordur. Zira ustunden baglaninca kaskol, cekistiriveriyor, kulakta durmuyor.
bir haftasonu annenin sobayı temizlediğini görürseniz bilin ki kış yakındır. çocuksanız, ve sobalı evde yaşıyorsanız bu yolu kullanabilirsiniz. büyüyünce takvimi keşfediyorsunuz zaten.
