en başta tespitlerim üzerin (ki küçük çapta bi araştırma) yüzde ellisini seviyorum.
empati yaptım.
çocuğuma taş atmasını söyleyip sokağa göndermem için mantıklı bi sebep göremedim.
şehit haberine içten içten sevinmek için bir sebep göremedim.
üniversitede burs alıp,bedava yemek yeyip,bedava yurtta kalıp, okulun musluğunu kırmak için bir sebep göremedim.
en önemlisi bir bayrak varken tutulabilecek,alternatif bir paçavrayı sallamak için bir sebep göremedim.
güçlü bir devletten kopup,açlıktan ölmeye mahkum,yada abd kıçı yalayacak kadar alçak bir bağımsız devletin hayalini kurduğumuzu farkettim.
kürtlerle empati yapabilmek için öncelikle yanan kazanın dışanda olmam lazım.
kazan yanıyor ve herkes her anlamda içinde kaynıyorsa empati yapamam , bir sonraki ay kiramı ,vergimi, gıda ihtiyacımı nasıl karşılayacağım empatisini yaparım ben.
kafamı toprağa gömesim geldiği durumlardan biridir. bende yediğim kaba sıçsaydım, her mesleğe sahip olabilme şansı olup isyan etseydim, her sınavda hileyle başarı kazansaydım, el kadar çocuğu kendi aptalca düşünceme alet etseydim, vs. vs. bana da şerefssssiiiizz demelerini kabulleneceğim durumdur.
en azından benim çevremde kürt olduğu için ezilen bir insan yok
seçme seçilme hakkına sahip
kendi dilini konuşmakta özgür
kürtçe tv kanalı açmakta özgürler
şarkıları türküleri serbest
kanunen benle aynı haklara sahipler
doğu ve güney doğu anadoluya kürdistan diyebiliyolar
siyaset yapmaları serbest
milletvekilleri polise taş ve tokat atabiliyor ve sayın apo diyebiliyor
demokratik çözüm çadırlarında molotof kokteyli hazırlayabiliyorlar
istanbulun ortasında iett otobüsünde 17 yaşındaki kızı cayır cayır yakabiliyorlar
neden hepimiz kardeşiz diyip pkkyı lanetlemiyoruz neden vatan için bir şeyler yapmıyoruz güneyi kuzeyi batısı ve doğusuyla bu vatan hepimizin demiyoruz, türkiye cumhuriyeti sadece türk kökenli insanların değil nüfus cüzdanında tc vatandaşı yazan herkesindir.
