evet yine sabrımın sınrlarını zorlayan bir başlık. diyorum ki kürtçe sana girsin denilesi başlıktır. ve yine diyorum ki evet konuşuluyor bu dil bu memlekette. bu dil konuşulmalıdır zaten herkes ana dilini konuşmalıdır.
türkçe yazmama,sokakta türkçe konuşmama nasıl bişey denmiyorsa, sokakta kürtçe konuşmamada kimse engel olamaz.
konuşmaya devam edeceğim,sizde gülmeye devam edebilirsiniz. sizin gülmeniz benim için bir anlam ifaede etmiyor, ha benim kürtçe konuşmam kimin zoruna gidiyorsa ona bacağım girsin.
iki kürtçe bilmeyen arkadaş, kürtçe konuşan birinin karşısında. kürtçe konuşan bunların suratına bakıp;
-min te kiro ker kûrrê kerê
-mahmut gül oğlum, anlamadığımızı bilmesin. komik birşeyler anlatıyor galiba, baksana gülüyor.
biz türkçe konuşurken, elin amerikalı malları da bizim türkçe konuşmamıza bi yerleriyle gülüyorlar. böyle mallarla da aynı kefeye girmenin bir lüzumu yok.
ruh hastalığına işarettir. megalomanlığın doruk noktasıdır. resmi tarih anlayışını o kadar benimsemiştir ki bu birey sanır ki kendi ulusundan başkası yok bu dünyada. her şey bu ulusun etrafında döner, herkese onlara düşman herkes onları bölmeye çalışıyor diye düşünür. yoktur efendim böyle bir şey. bu kadar büyütmemesi lazım insanın kendisini. biraz da farkına varması lazım en önemli meziyet insan olabilme becerisidir aslında.
Azerice konuşanlara gülmek kadar doğal bir durumdur. Alışık olmadığın bir şive, bir ağız komik gelebilir. Ama bazı denyolar bunun yalnızca Kürtçe için geçerli olduğunu düşünebilirler. Onları da esefle izlemek gerekir.
