Tut elimden beni kaldır göçelim adalara bu gece
Yağım tükendi kandilim söndü yana yana bu gece
Canımı alsın dar sokaklar, vakitsiz uykular
uyanırım eli annemin gönlümü okşar
Düştüm eyvah dalgalara yar
Ay dokundu geçti bana yar
çıkar beni kollarında yar
Kurut sakız ağacında yar, yüreğim yanar
Nar ağacında bir kucak zakkum hangi yazdan kalma
Canımı al benim al ışığımı, hüznüme dokunma
Denize bandım ekmeğimi sana getirdim yar
Suya karıştım şarkılarla gelmiyor bahar
Kimse bilmiyor derdimi, ateşe attım kendimi
Geçti zamanı ateşin aşkın, şimdi kül vakti
Bu deniz annemin evi, çivit kokardı mendili
Sebebi yok ağlar dururdu, her seher vakti.
iflah olmaz bir eski dönem ezginin günlüğü hayranı olmama rağmen, hüsnü arkan' a saygı duymamı sağlayan şarkılardan biridir. kendisinin alevi-bektaşi edebiyatına yakınlığı ve sözkonusu mitlere yaptığı göndermelerden biri de bu şarkının isminde gizlidir. kanımca hüsnü arkan kül vakti sözüyle hallac-ı mansur' a bir saygı duruşunda bulunmaktadır. hikayeyi hemen herkes bilir; hallac ' en el hakk' dediği için idama mahkum olmuştur. ölmesinden birkaç saat önce birisi ona ' aşk nedir?' diye sorar. hallac ' bugün, yarın ve öteki gün aşkın sırrını göreceksin' der. o gün mansur' u öldürürler, ikinci gün yakarlar ve üçüncü gün küllerini rüzgara savururlar. kül vakti' nden kasıt kesinlikle aşkın bittiği değildir; yok olan ego' dur. kişi ne zaman ki sıyrılır bu duygudan ' vay efendim ben onu seviyom da o beni sevmiyo vıdıvıdı' gibi saplantılarını bırakır, işte o zaman gerçekten aşkı bulur. ne zaman ki onu sadece o olduğu için sever ve değiştirmeye çalışmazsan, dostun gölünde aşk olursun.
ne zaman dinlesem, denize karşı tahta bir masada oturup yakamozları izleyerek rakı içme duygusu uyandıran şarkıdır...
tut elimden beni kaldır göçelim adalara bu gece... diye girer, böyle karanlık ve sessiz bir odaya adım atmış gibi etrafınızı ve algınızı kendisine odaklar. artık sadece siz ve kül vakti var. hüsnü arkan'ın sesi çınlar kulaklarınızda...
