her ne kadar insanların acziyetini gösterse de zaman zaman ağız dolusu edilmesi gerekiyor ki karşı tarafın canı bir nebze olsun yansın, içinizdeki sinirden azıcık olsun arınasınız.
küfür medeni kelimelerin bittiği yerde başlar. bir kişi veya görüşe küfür ediyorsanız ya ona erişemeyecek kadar geridesiniz yada ortamdaki şerefsizliği anlatamayacak kadar gergin.
en kendine münhasırlarından biri bir arkadaş vasıtasıyla tanıştığım "yavrak" sözcüğüdür. Bu kelime yavşak ile y.r.kın (bkz: sansür)birleşmesinden oluşur.
aslında bizim kullandığımız anlamdan (hakaret) çok daha değişik bir anlamı olan kelimedir. arapça k-f-r kökünden gelir. "gerçeği görmezden gelip, üzerini örten" demektir. islam literatüründe (allah'ın varlığına ve "bir"liğine) inanmayana kafir denmesinin de sebebi budur. araplar çiftçiye de," tohumun üzerini toprakla örttüğü için" "kafir" der.
bana yoktur lüzumu gülşeninin, (bana gerekmez gül bahçesi)
şeb-i tarîk ü rûz-ı rûşeninin, (ne aydınlık günü ne karanlık gecesi)
ne gulâmının, ne de zenninin, (ne erkek kölesi ne de zencisi)
hepsinin tâ mezarını sikeyim!
arapçada büyük yanlışa düşen, yoldan sapma eylemi olarak kullanılan, türkçe de ise günlük kullanımda
kadını aşağılayıcı hakaret diyebiliriz.
küfürler erkeğin kendini kadına karşı üstün görmeleri ve bu düşünce yapısına sahip toplum yaratma çabasının bir ürünüdür.
silkmek, erkekle kadının cinsel ilişkiye girmesi durumunda hadiseye erkeğin gözünden bakmak anlamında kullanılır. ve küfürlerde de bolca mevcuttur. anne, kız kardeş, kadın vajinası gibi bilumum kadınlar ve zayıflıklarıyla özdeşleşen küfürler ne acıdır ki artık kadınlar tarafından da kullanılmaktadır.
kültürdür, küfür kültürü.
bazen anlatılamayan, karşıdakinin anlamadığı şeyler olduğunda küfürden daha iyi bi cevap yoktur mesela.
yok öyle her lafın sonuna orasına koyayım burasına koyayım bilmem nenin çocuğu değil.
böyle ağız dolusu bir "ananı sikeyim" in yerini tutmaz mesela çok şaşkınlığı belirtecek hiç bir kelime.
sayfalarca yazsan, duvarları yumruklasan*, rahatlamıyosun o kadar.
sinirlenince birine gelmişine geçmişine sövmenin hazzı, o rahatlık.
bazen hiç bir kelime güzel bir cevap değildir, dolu dolu üstüne basa basa sövmek.
ettiğin küfürdeki anlam değildir de hani o an, en sert, atarlı, vurucu onu söyleyebilirsin.
ne desem anlatamıcam yine, piç gibi kaldım.
az önce asabımın bozulmasıyla birlikte kendi kendime dağarcığımı genişletmeye başladığım alan. artık nasıl sinirlendiysem susmak bilmeyen bir arkadaşıma içimden "sana konuşmayı öğreten ana-babayı siksinler" dedim. durmadı devam etti, "kulağına adını fısıldayan hocayı sikeyim" dedim. inatla da susmuyor godoş. sanırım içimden ediyorum diye işe yaramıyor. şaşkınım.
