uludağ sözlüğün hepimize verdiği bence çok fazla olan ''yazar'' sıfatını hepten komik hale getirmektir.
en fazla msn'de, facebook'ta birbiriyle itişen iki insanın yapabileceği diyalogları ''tanım'' adı altında, noktalama işareti olarak amk kullanmak suretiyle gözümüze sokanlara ve en acaip olanı ''yazmak'' eyleminin böyle bir şey olduğunu kanıksamamızı sağlayanlara prim verenlere ne demek lazım bilemiyorum.
günlük hayatımızda, sokakta küfür yok mu? var... ama insana dair en feci hallerin ya da gündemin olaylarını tanımlamaya çalışırken ısrarla tekrarlanan bu durumu bundan rahatsız olan herkesin kınamasını istiyorum.
sözlükler elbette ki sadece bilginin verileceği yerler olmamalı. dilediğim şey;
mizahın en güçlü ayaklarından biri olan muhalif olabilmenin sergilendiği (ama ucuzlatılmadan.), gündemi- hayatı ve bazen duygularımızı anlatabildiğimiz bir oluşum. her girdiğimde ''ne işim var burda'' içsesimle mücadele etmediğim bir yer. çok mu?
