çocuklardan, şartsız, kayıtsız ve pek tabii ki itirazsız "ofis boy" gibi hareket etmeleri beklenir.
bakkaldan ekmek, kasaptan kıyma, nalburdan çivi, yufkacıdan yufka, telefoncudan köntor, vs vs
çocuklar bu ve bunun gibi ihtiyaçları almaktan tek bir şekilde keyif duyarlar, para üstü kendilerinde kalacaksa...
fakat bazı bazı da gitmek istemezler, ya televizyonda güzel bir şey vardır ya da oyun oynuyorlardır. işte bu noktada aile içi derin demogoji girer devreye, "senin yerine annen mi gitsin" durumu...
ve çocuklar bir şey almaya annelerini gönderemezler, fedakarlık yapıp kendileri giderler...
acıdır ama nedense, evin ekmek ihtiyacı hep seyredilen en güzel filmin ortasında ya da oyunun en heyecanlı yerinde belirir...
