üç dört yaz tatili boyunca gittim. her seferinde arap alfabesini sökemeden bıraktım. iyi ahlak falan öğretildiği yoktu. hocanın da böyle bir derdi yoktu zaten.
iyi ahlak sahibi olmayı bana vicdanım öğretti. seneler sonra ateist oldum.
Bazıları ebeveynlerinin almış olduğu kararla dumura uğrar uğramaz düşmanı kendi silahıyla vur hesabı dumura uğratmış nesildir.
Annişin tayini çıkıp çalışmaya başladığı güzel bir şehirde hayat güzel bir şekilde akıp gidiyor. Arkadaşlar, doğum günleri, piknikler, maçlar derken bir gün annem geldi haftada 1 gün islâm dersleri alacaksın. Ayy bayılıciim ya, daha duvarlara yapıştırdığım posterler kurumadı, maçlar bitmedi.
Neyse, hemen ağabeyime koşarak kulis başlattım. Şunu yapalım gitmeyelim, bunu yapalım gitmeyelim dört dönüyorum, adam kabul etmiyor. Rüşvet teklif ettim o da yok.
Yalnız kaldım destek yok.
Dersler başladı ben gitmedim, maça gittim. Anniş çabuk derse gitsin diye haber göndermiş, protesto halindeyim gidemem dedim. Dönüşte evde fırtınalar, cartlar - curtlar.
Diğer hafta anniş yaka paça soktu beni derse. Hoca müthiş, dersler kızlı erkekli. Kaliim bari nan iyi burası dedim. Okumalar, alfabe, mevzular derken öğretmen bana soru sorun dedi. Ben de sordum, adam kızardı morardı falan soru havada kaldı, diğer çocuklar bana açıkladı. Ağabeyim sinirden ölcek oralarda (sorum üzerine).
Sonrasında hoca Andrea derse gelmesin demiş annişe, kuralsız, düzeni ve dikkâti bozuyor demiş. Dumursa dumur be, o gün kurtuldum ve böylece efsane nesil arasına giremedim.
Sonrasında ağabeyim Kur'an-ı Kerim'i arapça şekliyle okuyabiliyor ve zaman zaman anneannemle okumalar yapıyor, ben de dinliyorum çok hoş.
Daha allah ve müslümanlık hakkında doğru düzgün bilgiye sahip sahip olmadan anlamını bilmediğim şeyleri ezberlemeye çalıştım. Ah ulan çocuk aklı. Zorlaya zorlaya yollarlardı.
