çok çok seneler önceydi.* sovyet birliği çöküşü üzerinden henüz 1 yıl geçmiş ülke yeni yeni türk parsı koruma kanuna veda ediyor efendim. özel radyoların ve özel kanalların yeni yeni çıkmaya başladığı susam sokağının tek eğlencemiz olduğu yıllar bir de trt kapanışıyla beraber ailecek istiklal marşı okuyup yattığımız yıllardı. henüz küçük bir çocuk olan ağzından sıç bok ırrıspı kelimelerinin eksik olmadığı üstü başı pislik ve çamur içinde olan bendeniz bir gün anneyle pazara gider. her insan bilir anneler bir meyve ya da kahvaltılık almadan önce tadarlar. yine böyle bir gün kayısı satan pazarcının yanına gittik. küçümen fermuar tadına bakmak için ağzına götürdüğü kayısıyı daha ilk ısırışta yere atmak zorunda kaldı. o an annemin gazabına uğramıştım. favorilerimden ve kulaklarımdan çeken annem bana öyle bir kızdı ki. vay efendim sokak çocukları gibi nasıl izinsiz alır da yermişim, ben sokak serserisiymişim de bir ton laf. bir yandan da zırlıyorum bu arada. favorileri çekilenler bu acıyı bilir. o an pazarcı abi halime acıdı ve o vurucu cümleyi söyledi:
küçüğün canı çekmiştir abla helal olsun günah yavruya.
akabinde annem bu seferde pazarcıya bağırır "sen bana nasıl karışırsın" diye. bir de pazarcının favorilerini çeker. yok lan son cümleyi götümden uydurdum. işte böyledir bu pazar anneleri.
