hayatimin en kotu haberlerini lak diye alan biri olarak, bence sakince ve destek olur nitelikte verilmelidir.
bundam tam 7 yil onceydi. okuldan ciktim ilcede dolasiyorum. dayimla karsilastim yolda.
oyle ayak ustu,yol ortasinda hal hatir derken dayim birden;
- simdi beni dinle. ananen oldu!!
dunyam basima yikildi tabi ayakta zor durdum. insan bi oturtur filan yani be adam.
baska bir yontem olarak da cok dogal bisimis gibi soyleyince insan sanki normal karsiliyor. ailece ayni odadayiz bundan 6 yil once. abimin telefonu caldi. acti:
-hi, tamam. tamam hadi gorusuruz...
kapatti telefonu. sorduk ne oldu diye.
- babaannem olmus. dedi adam sakince.
neredeyse;
- hee tamam yeaa biz de bisi oldu sanmistik, diyecektik.
imkanı var ise kötü haberi veren olmamak en iyisi. en yakın arkadaşlarımdan biri bana kötü bir haber verdi ve o gün bugündür görüşmüyorum. çünkü onu görmek bana o haberi hatırlatıyor.
direk soylemek en iyisidir. yok otur, su veriyim, hazir ol gibi anlamsiz gayretlere girmenin luzumu yoktur. hem kendini hem de karsindakini germekten baska bir ise yaramaz.
