ernest edmondson ramsaur'un 1957 yılında yayına giren, daha sonra pozitif yayınları'ndan da çıkan kitabı.
kitap 1950lerde yazılmaya başlandığı için, yazar o dönem sıcağı sıcağına yazılmış batılı ve türkçe eserleri (dergi, kitap, gazete) taramış ve en önemlisi birçok jön türkle konuşma ya da mektuplaşma fırsatı bulmuştur. ancak kaynakla ile ilgili sorunları kaynakça üzerine birkaç söz başlığı ile kitabın sonunda belirtmiştir. örneğin konunun ağırlığı sebebiyle birçok eseri taraması gerektiğini, bazı eserlerin gerçekle birbirini tutmaması, bazı kişilerin hatıralarında kendini övmesi ve abartması, dolayısıyla gerçekten uzaklaşması gibi. ama yine de önemli bir eserdir.
fakat yazarın belli başlı takıntıları var bana göre. olayları olduğu gibi, doğru bir şekilde yazdıktan sonra kendisinin de araya girdiği, yorum yaptığı bazı noktalarda ikinci abdülhamit'i sevmediğini, ataeşkes ilan edip istanbul'a geri dönüp örgüte bir travma yaşatan, dağılma noktasına getiren murad bey'e nasıl kızdığını (uygun bir dille) görüyorsunuz. ancak bu onun tarafsızlığını etkilememiş, olayları doğru bir şekilde anlatmış ama bu ve devrime karşı olanlara olan kızgınlığını da aralarda yeri gelince belirtmiş.
ayrıca yazar bazı yerlerde az bilgi vermiş, aslında yeterince bilgi vermiş ama siz sonrasında ne olduğunu merak ettiğiniz için size eksik geliyor. örneğin murad bey istanbul'a döndü diyor, örgüt şöyle oldu böyle oldu diyor ama murad bey'in sonraki yaşamından bilgiler vermiyor. bu yönüyle kötü. ama yine de çok şey öğretiyor. ama mutlaka okunması gereken bir kitap. ayrıca yazar : " bu eseri karıma ve kardeşimin aziz anısına ithaf ediyorum " diye ilk sayfaya yazmış.
