koyu çay sıcaklığı altında, demir bükey bir geceydi, ruhuma dokunduğum.
çünkü annem, yüzüme vurmamıştı hiç bir zaman.
babamın sakallarındaki elleri kıskanıyordum mütemadi,
abimin kadınlarına uzanıyordum titrek çocuk.
üç
sayılar ve renkler
sevgililer, saflığa bulanmaya çalışan
materyal olgularda boğulan
sevgililer.
öğreten, konuşmadan konuşamayan
suskunluğu çok sevip, suskunluğumda "iyi" etiketleyen
ve iyiyi hiç sevmeyen
loş ışıklarda sabrı turkuaz belleyen
bedenlere hapsolmuş tükürükleri, üzerlerine bulaşan terleri
üzerime silen
sevgililer.
anime.
ruhuma dokunduğumda, gözlerime küsmüştüm.
kadına dokunduğumda, salt erekte.
yineliyordum ardı arkası
"şair değilim ben!"
beni okuduğunuz gün, ben olmaya çalıştınız.
sevgililer. boşluk kadınları.
kadınlar. boşluk sevgilileri.
kulbu kırılan bardakların, kalp ağrıları
ıssız adamların, ıssız kadınları.
hahaha!
hayır hayır, şair değilim ben!
kadın alkol, alkol kadın.
vodka!
ben kötüyken benimle, iyiyken kötüyle
alkolleşen
bar kadınları.
