Her dinlediğimde ian'ın mezarına götürdüğü sırları nedir acaba diye deliler gibi düşünmeme sebep olur. Bir dehanın bu kadar self-destructive olması nasıl açıklanabilir? Her şeyiniz varken nasıl bir hiçlik içinde yaşayabilirsiniz? Herkes sizi deliler gibi severken siz nasıl olur da kendinizi sevmezsiniz?
ilk başlarda dinlememem gerektiğini düşünmüştüm çünkü öyle bir ruh haline sokardı ki kimseye anlatamazdım. Şimdi kendimi nerdeyse hergün ian sesiyle kendimden geçmiş halde yakalıyorum ve bu ruh halini sevmeye başladım sanırım. Ama tabi hala neyin var sorularına cevap veremiyorum.
grubun ve daha ziyade ian curtis'in iç dünyasının anlatıldığı 2007 yapımı control isimli filmde grubun solisti sam riley tarafından gayet başarılı bir şekilde canlandırılmıştır.
kült eserlere imza atmışlardır..melodilerinde karamsarlık olduğu söyleniyor, oysa ben bu havadan ziyade daha kafa melodiler olarak algıladım şarkılarını.
alismamis gotte don durmuyor. joy division'i dinliyoruz fakat anlayamiyoruz. cunku bu imkansiz. empati kurmamiz olanaksiz. zira bizler alemdag'da, kocamustafapasa'da, sirkeci'de, capa'da yasayan bireyleriz. joy division'in mesaji bizlerde yerini bulmuyor. heba etmeyin bu adami. hemen o albumu yavasca yere birakin.
Grubun orijinal ismi Warsaw idi, fakat o sıralar ortalıkta Warsaw Pakt diye bir grup daha hoplayıp zıplamaktaydı; o yüzden isimlerini Joy Division'a çevirdiler. Şarkılarına baktığınızda hafif bir Nazi hayranlığı sezebilirsiniz; Joy Division ismi, bir romanda konu olan Nazi Toplama Kampı'nda seks kölelerinin toplandığı Joy Division adlı bölümden gelmektedir. ilk 45'liklerinin kapağında da yamulmuyorsam Hitler Gençliği'nin davul çalan bir resmi vardı ve şarkı devrik Nazi Lideri Rudolf Hess'in yaşamını hayali bir esastan aktarıyordu.
Grup üyelerinin tanışma şekli de ilginç: Bernard, Ian ve Peter bir sex pistols konserinde karşılaşıyorlar. Bernard ile Peter, grup kurmak için çıldırmaktalar ancak ellerinde solist yok. Ian hemen atlıyor tabi; ama sorunlar bitmiyor davulcu bulana kadar anaları ağlıyor, ta ki Stephen'a rastlayıncaya kadar. Sonrası gelsin New Order, hatta esin kaynakları oldukları the Smiths ve The Cure.
Bizde ise, düşünün bir Tarkan konserinde, anca götünü başını göstermeye gelmiş Demet Akalın, benden daha popüler mi diye ajan gibi ortalıklarda gezinen Serdar Ortaç ve çemkiren, yırtınan bir yığın kezban bir araya gelir.
Joy division, insanın kalbinin en derinliklerinde var olabilen bir grup olarak benim icin diger gruplardan kesin bir çizgi ile ayrıldı. Joy division'ı ilk dinlediğimde (she's lost control'dü) pek sevememiştim. Bir süre sonra kendimi tekrar joy division dinlerken buldum ve inanılmaz bir sekilde sevdim. Ian curtis aşkımdan mı, şarkıların tanrısal bir boyutu oldugundan mi hala bilmiyorum ancak şuna inanıyorum ki joy division dinlerken bu dünyada olmuyorum. Ve joy division dinlemeyen insanın joy division dinleyen insanın ruh halinden anlayabileceğinden emin olamıyorum. Joy division bir hayat felsefesi diyebilirim. Ian'ın ruhu ışıklar icinde yatsın.
