"bütün günüme bütün güneş değse ne olur,
ne yazar üstümden bütün bulut yürüse
bir tutmuyor beni, ayrılıyorum ikiye.
sakladıklarımı görmene gerek yok jospi.
bazılarımız durdukları yerde öldüğünü söylüyor.
(dünya boktan, sen tamsın, kurduğun cümle eksik)
bazılarımız da eski yıpranmış bir hatırayı
korumak için apışıp kalmış bir çatı
(sanki eline alsan, yapacaksın gibi)
bu dünyada insan dediğin ikiye ayrılır jospi
bir: ayrıldıktan sonra hiçbir şey olmamış gibi
davranan medeniler; bir: atlarına davranan
barbarlar. onlar atlarını çöle, topuğunu dikene sürerler.
bilesin, sultan sazlığı'nda boynu eğri bir kuşun
ince boynuna yediği kurşun gibi hainiz hepimiz.
şehirlerimiz de bizim birbirimize verdiğimiz sözler jospi,
ohoooooo...
yalan dünya, pıtraklı memleket!
bu dünyada insan dediğin ikiye ayrılır jospi."*
