Yaz tatili boyunca sözlükten tat alamamış yazardır. Açılan başlıklar ve girilen entryler artık saygı çerçevesini çoktan aştı. Diğer yazarlara, tanımadıkları kişilere, başlıkta bahsedilen durumlara/kişilere küfretmenin trollük olduğunu sananlarla doldu buralar. Küfür Bile artık ağırlığını yitirdi sevgili yazarlar. Bu duruma gelmiş sözlüğe ayak uyduramayacağım için şimdilik izin alıyorum-ki muhtemelen son iznim- ve izin bittiğinde de hesabı silmeyi düşünüyorum.
Burada olduğum sürece Beni hiçbir konuda yanlız bırakmayan tüm sözlük yazarlarına teşekkürler. Şuraya bir veda şarkısı bırakacağım, isteyen üzerine alınabilir.
Edit: ayarlarda oynamam gereken bir kaç yer olduğu için çıkış yapmadım hala. Ama enrtyde anlattığım şeylerin uygulamalı halleri için bkz 33. Ve 34. Entry.
Ben sana yazılar okurum
Içinde umudun olmadığı yazılar.
Her bir serzenişimde dinlersin
Dinlersin de şaşırırsın, çözemezsin.
`~geceleri çay ocağı eder
Biraz da balkon sefası benden sana.
Bilirsin ben balkon çiçeği olduğum kadar
Kediyim de aslında.
`~o kadar çiçek arasından seçtiğimiz kanayan gül
Güldüğümüz mutsuz hayatın yansıması.
Bana baktığın fal, biraz da senin için aslında
Gidilecek yolları erteleyemezsin ya.
Yeni tuttuğun evinde bana bir yer yatağı ayarla
Her güne de bir paket makarna
`~ mutluluk vardır illa heybende
Susuşların
Yutkunuşların
Anlatamadıkların ve yarım kalanlar
Gece gökyüzüne karışsınlar.
Bir süre aranızda olmayacak yazar. Kendimi geri dönmeye hazır hissedene kadar izinler serisi alacağım.
Biraz kendimi bulmaya ihtiyacım var, bu yüzden bir süre kendimi dinlemeliyim. Yazmaya başlamalıyım yeniden. Eski ben olmaya ihtiyacım var. ilk geldiğimde sözlükte nasıldıysam öyle olmaya ihtiyacım var. Yazmaya ihtiyacım var. Hayatımda bir şeyleri düzeltmeye ihtiyacım var.
Giderken buradaki 'arkadaşlarıma' teker teker haber veremeyeceğim için, bu entryi uygun gördüm.
