babil kitaplığını oluşturan yazarlardan bir veya birkaçının borges'in kendi olduğu söylenir. takma isimler kullanıp öyküler yazar, daha sonra o öykülerin sadece müdürlüğünü yaptığı kütüphanede olan bir elyazmasından geldiğini söyler. Gizem sever. Yaratır da.
ülkemizde her yayınevi değiştirdiğinde, aynı öykülerinin yerini sırasını değiştirip değiştirip bir çok kitabını basmışlar bazen sadece bir öyküsü için bizi diğer tüm öykülerini bildiğimiz kitaplara para vermek zorunda bırakmışlardır. Şimdiye kadar okuduğum en güzel derlemesi zamanında can yayınlarının bastığı "yolları çatallanan bahçe" idi.
son olarak; beethoven'ın sağırlığıyla, borges'in körlüğü arasında bir paralellik mutlaka vardır.
borges hakkında bilinmesi gereken o kadar çok şey vardır ki. tam anlamıyla şahsına münhasır bir yazardır borges. arjantinde yaşayan ingiliz kökenli anarşist bir babanın oğlu, tüm ailesi asker kökenlidir ve bununla gurur duyarlar. buna karşın borges'in babası anarşisttir. borgesi okula göndermez. zaten o dönemde ortaya çıkan salgın hastalıklardan dolayı pek çok aile çocuklarını okula göndermemektedir. borges kitapların arasında büyümüştür.hatta " ben yaşamadım, okudum. "demiştir. ilerleyen yıllarda borges kütüphanede çalışmaya başlar. ama kütüphanede çalışması tam bir trajedidir. ikiyüz elli binin üstünde kitabın arasında olan bir kitap kurdu o zaman 35 yaşındadır ama kör olmuştur. artık onun için kitapların hiçbir manası yoktur adeta birer tuğla gibilerdir onun için.
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
ikincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
Ölüyorum...
bu şiiriyle beni kendisine aşık etmiş adamdır. hayatın gerçekliği bu kadar içten ve saf bir şekilde başka türlü anlatılamazdı sanırım...
gerçeküstücülük akımı öncülerinden arjantin li şair ve yazar. batı ve doğu sentezli mistik, fantastik biraz da ürkütücü harika hikayelerin yazarıdır. derin anlamlar içeren hikayelerin aksine dili çok sade ve akıcıdır. özellikle alef ve kum kitabı ındaki hikayeler gerçekten benzersizdir.
''eğer hayatımı yeni baştan yaşayabilseydim
o yaşamda
daha çok hata yapardım.
o kadar mükemmel olmaya çalışmazdım... daha çok dinlenirdim.
bu yaşamda, onca ciddiyetin arasında yapamadığım kadar eğlenirdim.
o kadar temiz kalmazdım.
daha fazla riskler göze alır, daha çok gezer, daha çok günbatımı seyrederdim,
daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim
gitmediğim daha çok yere giderdim.
daha çok dondurma, daha az bezelye yerdim.
daha çok gerçek sorunlarım, daha az sanal sorunlarım olurdu.
ben yaşamın her dakikasını gerçekçi ve kitabına uygun yaşayan insanlardan biriydim.
elbette mutluluk anlarım da oldu.
ama geriye dönüp, baştan başlayabilseydim çok daha fazla iyi anlarım olurdu.
çünkü, eğer bilmiyorsanız, yaşam bundan ibarettir, anlar, yalnızca anlar...
''şimdi''yi sakın kaçırma.
ben, yanında, termometre, bir şişe su ve paraşüt olmaksızın asla bir yere gidemeyen insanlardan biriydim.
eğer hayatımı yeniden yaşayabilseydim, çok daha hafif gezerdim.
eğer hayatımı yeniden yaşayabilseydim, baharın başlamasıyla birlikte ayakkabısız yürümeye başlar, sonbahar bitimine değin çıplak ayakla devam ederdim.
bilinmeyen daha çok yola sapar,
güneşin doğuşunu daha çok seyreder,
daha çok çocukla oynardım
yalnızca bu yaşamda bir şansım daha olsaydı.
gel gör ki, işte 85 yaşındayım
ve biliyorum ki,
artık ölmekteyim....''
