üstad'ın rock dicipline eğitim videosunun ilk kısmında gitar çalmadan önce bile bir takım egzersizlerin * yapılmasının gerekli olduğunu belirtmiştir.* insan kendisini bir an yüksek atlama yapacak sanar.
yaşayan efsanedir. yazdığı her şarkı istisnasız dinlenesidir. canlı performanslarında doğaçlama sololarda bazen otomatiğe bağlar ama olsun, iyidir. müzik bilgisi son noktadadır bu adamın. gitar hakimiyeti çok yüksektir zira boynuna onun gibi gitar asan bir gitariste henüz rastlamadım. (bkz: beslenme çantası) ayrıca sahnede ciddi bir performans sergiliyorsa ayağını mutlaka biryere koyar (bkz: monitör) ve gitarını dizine koyarak adeta gömülür. (bkz: adam sanatçı beyler)
eksisozluk te bir yazardir.bana ne tip yazarlardan hoslaniyorsunuz diye sorarsaniz bu kisiyi gosteririm.kendi kusurlariyla dalga gecebilen ama ayni zamanda bu kusurlarin canini yaktigini hissettirebilen,iyi bir mizah anlayisina sahip iyi bir yazardir.
vai-satriani-petrucci.bir zamanların g3 efsanesi.
dream theatere ın mükemmel gitaristi.
train of thought albümünde gerçek benliğini ortaya çıkarmıştır.
en iyi rock gitaristleri sıralamasında #11 sıradadır. Ayrıca bu hafta içinde verdiği bir röportajda 2. solo albüm çıkartmayı düşündüğü müjdesini de vermiştir.
''benim çaldığımı kimse çalamasın adamıdır.'' bi santana bi slash gibi rahat değildir, teknik bilgisi hayvani derece olsa da pek sevmediğim çocuktur kendisi, dövesim gelir arada.
bir gitarist olarak dream theaterdaki en sevmediğim adam, ayrıca gitar virtüözleri arasındada kendisine ayar verebilecek tonla insan mevcuttur . ama kendisinin müzik teoriside çok sağlamdır .suspended animation albümüde çok sağlamdır.
dream theater'ın olağanüstü sololara imza atmış öküz gitaristi. o gitarı çalışına aşık olduğum insan.
altında petrucci*nin imzası olan bazı dt*eserleri için;
gençkan'dan gitar dersi alması gereken zavallı. gitar çaldığını sanıyor. gençkan akustik gitardan elektro sesi çıkarıyor olm, sen git kumsalda kendi çükünle oyna *
nasıl bu kadar duygulu çalabildiğini bir türlü keşfedemediğim virtüözdür. halbuki çalarken bir vai, gilmour yada malmsteen gibi tipi kaymaz...
müziği hissettiğine dair bir kaç ufak detay haricinde bişi yakalayamazsınız, sanki bir makina çalıyor gibidir...
ama insanın tipini kaydırır, dinlettiği insanı götürür o andan, geçmişten yada gelebilecek olan bir zamandan bir dilime sürükletir, hayaller kurdurtur insana...
utanmadan iddia ediyorum ki john petrucci 21. yüzyılın beethoven'idir.
en baştan söyleyeyim süper bir gitarist. çok hızlı, onun dışında da tabiki harika bir gitarist ama ben pek sevmem; bir blackmore, bir malmsteen, bir becker tadını alamam ondan. ama bu benim tercihimdir. benim onu sevmemem onun iyi çalmadığını göstermez, aksine hayvan gibi çalar.
neden bilmiyorum ben ısınamadım. bana çok düz gelir ama muhtemelen ben yeteri kadar müzik bilgisine sahip olmadığım için bu böyledir. benden çok daha fazla müzik kültürüne sahip, senelerce gitarla uğraşmış arkadaşlarım severek dinlerler. benim biraz daha olgunlaşmam gerek sanırım.
piyasa içerisinde iyi olarak nitelendirilen gitaristlerle (muhammed suiçmez, buckethead, jeff loomis, chris broderick vb) karşılaştırıldığında, sıradan olduğunu söyleyebileceğimiz dream theater gitaristi. galiba burda biraz da kurt kocama durumu mevcut. zamanında g3 e katılmış bir gitariste bunları söylemek haksızlık mı? aslında değil. yukarıda yazdığım insanlar dinlendikten sonra neden bahsettiğim anlaşılır.
zamanında ilk dinlediğim günlerde birçok kişi gibi vay lan dediğim, eric johnson gibi bir ustayla ve buckethead gibi bir canavarla tanıştıktan sonra gözümde iyice sıradanlaşan biraz yavan bir stile sahip gitarist.
