''benim çaldığımı kimse çalamasın adamıdır.'' bi santana bi slash gibi rahat değildir, teknik bilgisi hayvani derece olsa da pek sevmediğim çocuktur kendisi, dövesim gelir arada.
en iyi rock gitaristleri sıralamasında #11 sıradadır. Ayrıca bu hafta içinde verdiği bir röportajda 2. solo albüm çıkartmayı düşündüğü müjdesini de vermiştir.
vai-satriani-petrucci.bir zamanların g3 efsanesi.
dream theatere ın mükemmel gitaristi.
train of thought albümünde gerçek benliğini ortaya çıkarmıştır.
eksisozluk te bir yazardir.bana ne tip yazarlardan hoslaniyorsunuz diye sorarsaniz bu kisiyi gosteririm.kendi kusurlariyla dalga gecebilen ama ayni zamanda bu kusurlarin canini yaktigini hissettirebilen,iyi bir mizah anlayisina sahip iyi bir yazardir.
yaşayan efsanedir. yazdığı her şarkı istisnasız dinlenesidir. canlı performanslarında doğaçlama sololarda bazen otomatiğe bağlar ama olsun, iyidir. müzik bilgisi son noktadadır bu adamın. gitar hakimiyeti çok yüksektir zira boynuna onun gibi gitar asan bir gitariste henüz rastlamadım. (bkz: beslenme çantası) ayrıca sahnede ciddi bir performans sergiliyorsa ayağını mutlaka biryere koyar (bkz: monitör) ve gitarını dizine koyarak adeta gömülür. (bkz: adam sanatçı beyler)
üstad'ın rock dicipline eğitim videosunun ilk kısmında gitar çalmadan önce bile bir takım egzersizlerin * yapılmasının gerekli olduğunu belirtmiştir.* insan kendisini bir an yüksek atlama yapacak sanar.
20 Mart 2010 tarihli Rio de Jenario konserinde Take the Time parçasında gösterdiği performans ile sınırlarının olmadığını göstermiş, gitarın .mına koyma noktasına ulaşmış ve steve vai'ye de istemeden "sadece sen mi yapabiliyorsun sandın len hırbo?" mesajı göndermiştir.
melodilerine ve sololarındaki duygu ifadesine sual olunamasa da tarz olarak; gerek penaya vuruş gerek tuşe itibariyle feci mekanik çalan gitaristtir kendisi; gitar tonuna henüz çok aşinalığım olmasa da sololarını sırf bu sebepten ayırd edebiliyorum.. legato gibi satriani'den dinlerken bende serbestiyi çağrıştıran bir tekniği bile kendisi çaldığı zaman mekanikliğiyle farklı algılıyorum, içim bir garip oluyor (cümleyi nasıl bitireceğimi bilemedim)..
dipnot: legatonun notalardan bağımsız bir şekilde serbestiyi çağrıştırması hususu sesin pena tarafından kesintiye uğramamasıdır; zira bir solo ne kadar temiz çalınırsa çalınsın elbet tuşe ile penanın vuruşu arasında anlık da olsa bir fark olacak, süreklilik kesintiye uğrayacaktır.
son albüm a dramatic turn of events da ortalığım amına koyan gitarist. gerçi alışık olunmayan bir durum değil ama adam her defasında bahsettiriyor kendisinden.
Ayrıca youtube'da Petrucci'nin eğitim videosunu mizahi bir şekilde seslendiren adamın bir video serisi var idi. orada petrucci hayvanımsı egzersizlerini gösterirken etraf genelde paramparça olur ve havaya uçardı. Yeni albümün ilk single ı olan on the backs of angels ın video klibinde petrucci solo atarken arkadaki görüntülerde duvarların çatladığını, etrafın tozla buz olduğunu farkettim. eğer bilinçli ise güzel bir gönderme olmuş, değilse bile yine de güzel bir tesadüf olmuş. güldürdü.
