bukowski'nin ona ithafen yazdığı bir şiir var ki şöyle bir şey:
-small conversation in the afternoon with John Fante-
he said, ''I was working in Hollywood when Faulkner was
working in Hollywood and he was
the worst: he was too drunk to stand up at the
end of the afternoon and so I had to help him
into a taxi
day after day after day.''
''but when he left Hollywood, I stayed on, and while I
didn't drink like that maybe I should have, I might have
had the guts then to follow him and get the hell out of
there.''
I told him, ''you write as well as
Faulkner.'':
''you mean that?'' he asked from the hospital
bed, smiling.
John Fante (1909-1983), italyan kökenli, üç çocuklu, yoksul bir ailenin üyesi olarak 1909 yılında, ABDde Colorado da doğdu. Çocukluğu, yoksulluğa ve italyan-Katolik ayrımcılığa karşı mücadele ile geçti. Annesi takıntılı bir dindardı; babası ise geçici işlerde çalışan başına buyruk biriydi. Üç erkek kardeşin en büyüğü olarak, aile içerisindeki duygusal dalgalanmalardan nasibini çokça aldı.Fante nin babası başka bir kadın için ailesini terk ettiğinde bu olay, aile için bir dönüm noktası olmuştur. Anne Fante, sinir krizlerine yenik düşüp yaşamını depresyonlarla kurulu bir dünyanın içinde geçirmiştir. Bu olay, küçük yaşta Fanteyi derinden etkilemiş; toplumsal anlamda umursamazlığı genel tavır olarak benimsemesine neden olmuştur. John Fante nin romanlarında toplumsal anlamda bir tavırdan çok bireysel bir yaşam karşıtlığı görülmesinin temelinde de bu umursamazlığın ve içe dönüklüğün etkisi vardır. Çocukluk ve ilk gençlik dönemini Bahara Kadar Bekle Bandinide olanca açıklığıyla anlatmaktadır.
Bukowski'nin şaraba, ucuz kadınlara ve kent kütüphanesine aktığı yıllarda keşfettiği yirminci yüz yıl orta çeyreğinin edebiyatçısı. Ölüm yatağında sağ yanındaki meleklerden biri Bukowski olmuştur. Gözleri görmediği için Hank'e sesiyle bakmıştır. tuşlara sağlam vurmuş, vakti gelince ölmüştür...
