Eser ilk defa 1 Ocak 1879 günü Leipzig'de Joachim tarafından sahnelenmiştir. Joachim bu konserde ilk önce Beethoven'in keman konçertosunu, ardından Brahms'ın kendisi için yazdığı konçertoyu çalmak istemiş ancak Brahms her iki konçertonun da re majör tonunda olmasından dolayı bunun çok da doğru olmadığını söylemiştir. Joachim, bu iki konçertonun keman için yazılmış en büyük konçertolar olduğunu, iki eseri bir konserde çalmanın çok zor olduğunu ve dolayısıyla ününü pekiştireceğini, ayrıca iki eser arasındaki benzerliklerin seyirciye anlatılarak büyük usta Beethoven'i de anmak istediğini söylemesi üzerine Brahms bu isteği kabul etmiştir.
Konser büyük yankı uyandırsa da Henryk Wieniawski eseri "çalınamaz" olarak adlandırmıştır. Dönemin bir diğer keman virtüözü Pablo de Sarasate de düşüncelerini "ikinci bölümde yalnızca durarak obuanın solosunu dinlemek istemem." şeklinde dile getirip eseri çalmayı reddetmiştir.
Üç bölümden oluşan eserin bölümleri şöyledir: Allegro non troppo, Adagio, Allegro giocoso - ma non troppo vivace - Poco piu presto. *
