"hiçbir şey eyleme geçmiş cehalet kadar korkutucu olamaz!" sözüyle, cühelanın güce sahip olmasının dünyadaki en korkunç, en tehlikeli olaylara davetiye çıkaracağını ifade etmiş düşünürdür.
özellikle son yıllardaki türkiye'nin haline bakınca, doğruluğu iyice anlaşılan bir vecizedir bu.
Seni düşünüyorum, güneşin ışıkları denizden aksedince
Seni düşünüyorum, ayın pırıltıları kaynaklara vurunca.
Seni düşünüyorum, uzak bir yol üstünde tozlar havalanırken,
Karanlık bir gecede, dar bir tahta köprüde bir yolcu ürperirken.
Seni düşünüyorum, boğuk uğultularla orda yükselirken dalgalar.
Kulak kesilmek için koruluktayım, sık sık her şeyin sustuğu anlar.
Uzakta olsan bile ben senin yanındayım, sende yakınımdasın.
Güneş batıyor, biraz sonra, beni ışıtacak yıldızlar ne olurdu burda
Yanımda olsaydın
Alman edebiyatının aydınlanma, sturm und drang ve klassik dönemde eser vermiş tek yazarıdır. Genç Werther'in Acıları adlı eseri dönemin gençlerinin Werther gibi giyinmesine sebep olacak kadar etki yaratmıştır, aynı eserin bulabileceğiniz en iyi çevirisi ise Nihat Ülner'e aittir.
alman şair, oyun yazarı, romancı. evrensel boyutlara ulaşmış ünüyle dünya edebiyatının en büyük yazarlarındandır. alman edebiyatındaki çoşkunluk akımı'nın başlıca temsilcilerindendir.
1755 yılından itibaren weimar'da yaşamaya başladı. orada iphigenie tauris'te adlı oyunun kadın kahramanına ve wilhelm meister romanlarındaki natalie tipine esin kaynağı olan charlotte von stein'e aşık oldu.
Hafız-i Şirazi'ye olan hayranlığını 'unbegrenzt' sınırsız adlı şiirinde ' Ey hafız,seninle, yalnız seninle yarışmak isterim' diyerek belirtmiş, Saki nameh isimli şiirinde ise;
Kur'an ebedi midir?
Sormam bunu!
Kur'an yaratılmış mıdır?
Bilmem bunu!
Kitapların kitabı olduğuna ise
Müslüman olduğum için inanırım. diyen büyük şairdir.
fransız düşünürlerinden paul valéry, goethe ile napoléon'un aynı kumaştan olduğunu göstermeye çalışır discours en l'honneur de goethe adlı kitabında. örneğin ona göre, ikisi de büyük çağların özelliklerini, çizgilerini taşır. hem masal yüklü eski çağı, hem de klasik eski çağı düşündürtürler bize. her ikisi de ideolojilerden nefret eder. düşünce spekülasyonu ikisini de açmaz. goethe, düşünceyi düşünmek istemez. bonaparte, doğrulama ile yürütme gerektirmeyen şeyleri yaratan kafayı küçümser. her ikisi de dinlere bir politika, ya da bir tiyatro oyunu gözüyle bakar. biri, ölümlü insanların en bilgesi, ötekisi ise en delisidir. onları birleştiren bir şey de doğu'ya karşı besledikleri sevgidir. napoléon müslümanların dinine çok değer verir. goethe ise hafiz'in şiirlerine bayılmıştır.
beethoven, goethe'yle yaptıkları bir gezintiyi şöyle anlatır:*
"krallarla prensler, profesör ve özel danışman yapabilirler insanı, onlara unvan ve nişan verebilirler. ama büyük insan, dünyanın dışkısı üzerinde yükselen zeki adam yaratamazlar. oysa, benimle goethe gibi iki adam yan yana geldi mi bu bayların bizim büyüklüğümüze saygı göstermeleri gerek. dün akşam eve dönerken yolda imparator ailesine rastladık. uzaktan görmüştük. goethe, yolun kenarında selama durmak için kolumdan çıktı. kendisine bütün içimi boşalttım ama dinletemedim. baktım ki olmuyor, ben de şapkamı iyice başıma geçirdim, redingotumun düğmelerini ilikledim ve iki elim arkamda, en kalabalık topluluğun içine daldım. düklerle adamları iki yana çekilerek bana yol açtı. dük rodolphe şapkasını çıkardı, ilk selam veren de imparatoriçe oldu. büyükler bana saygı gösterir. eğlenmek için alayın goethe'nin önünden nasıl geçeceğini de izledim. goethe yol kenarında, şapkası elinde, yerlere dek eğilmişti. sonradan adamakıllı çıkıştım goethe'ye, hiç acımadım."
goethe kendisine yapılan bu hakareti unutmaz elbet. dostu zelter'e yazdığı bir mektubunda şöyle der: "beethoven, ne yazık ki, hiç eğitim görmemiş. belki herkesten nefret etmekte hakkı var. ancak, herkesi sevimli yapmanın yolu bu değildir. ama onu, sağır olduğu için bağışlamalı." (bkz: bel altı vurmak)
... Nasıl oluyorda, insanı mutlu eden bir şey aynı zamanda onun felaketinin de kaynağı oluyor?
... Artık güneş, ay ve yıldızlar istedikleri gibi dolaşabilirler. Çünkü ben artık ne zaman gündüz ne zaman gecedir bilemiyorum, gözüm artık hiçbir şey görmüyor...
... Bazen acılarım kabından taşınca, Lotte bana elini uzatıp, ellerine kapanarak kana kana ağlamama izin vermezse, kaçıp gitmek, kırlarda başıboş dolaşmak isterim. Böyle zamanlarda dik bir dağa tırmanmak, geçit vermez bir ormandan yol açıp geçmek, çalılıklar arasında paralanmak, dikenler içinde yaralanmaktan hoşlanırım...
... Sabahleyin güneşin doğuşunu seyretmeyi akşamdan aklıma koyarım. Sabah olur, bir türlü yataktan kalkamam. Geceleyin ay ışığını seyretmeye gündüzden niyetlenirim, gece olunca odamdan çıkmam. Niçin kalktığımı, niçin yattığımı bilmiyorum...
... Başkaları birazcık güç ve hayata karşı duruşlarıyla karşımda rahatça böbürlenirken, ben, gücümden ve yeteneklerimden şüphe mi ediyorum yoksa? Bana her şeyi veren Ulu Tanrım, bunların yarısını alıkoyup da, bana, kendime güven ile yetinme gücünü niçin vermedin?..
