Çello suitleri tam yatağa yatıp uykuya hazırlanılırken dinlenilmesi gereken aşmış insan. Ayrıca kitap okuken well tempered clavier'in tadı bir başkadır. insanlığa dair en büyük umut kaynağıdır.
paralel 8'li, 4'lü, 5'li armoni kurar çocuk oyuncağı değildir vivaldi'nin gıygıyına benzemez işin içine matematik yükler melodi'yi çöpe atmaz ama "sizin taptığınız melodi benim ayaklarımın altıdnadır" der geçer. fikir vermesi açısından:
Sanat tarihini kendinden önce ve kendinden sonra olarak ikiye ayıran, bizim ihtiyar öyle mütevazıydı ki sonunda yeteneğini anlayamadan öldü dediren, fakat türkiyede yaşasa devlet başkanına saygılı olduğundan dolayı sanatçı sayılmayacak olan üstad.
Efendim... Ailenin en bilinen müzisyeni. Bach deyince kaçımız en küçük oğlu johann christian ya da diğer oğullarından carl philipp emmanuel bach veyahut Wilhelm friedeman bach ı düşünüyoruz? Viyolonsel suitleri mi desem solo keman parçaları mı desem kantatları(çok bilmem ama pek meşhurlar yine) mı fugue, toccata vs. Biçimindeki eserleri mi... Ohoo... Kendisi 1000 küsur eser yazmış dile kolay. Müziği için kilometrelerce yürümüş, orkestra yönetmiş, kilise orgcusu olmuş... Ama dinine çok bağlıymış yazdığı eserin sonuna:" gerçek zafer tanrınındır." yazarmış. Bir çok devrim yapmış klasik batı müziği içinde. Simdi size buradan çok güzel yorumlanmış bir parçasını gönderiyorum: http://vimeo.com/65870473 dinleyin, bir inci tanesidir herkes değerini bilemez bu müziğin. Pek az kişinin tercihidir dünyada klasik müzik.
''beni derinden etkileyen besteci'' derdim kişisel bir tanım yazıp bunun yeterli olacağını düşünseydim bu adam için. oysa bestelediği şeyler öyle yoğun bir hissiyata sahiptir ki, böylesine kısa ve kişisel bir tanım yetmez asla, konuyu uzatmak ve biraz derinleştirmek icab eder.
sanatı kümülatif anlamda değerlendirirsek, insan ruhu üzerinde muazzam bir etkisi olduğuna kimse itiraz etmez. ancak bütün o sanat dalları arasından müzik sıyrılır. besteci ile dinleyici arasında bambaşka bir bağ kurduğu gibi, yapılan eserler üzerine dinleyicinin hissiyatı da eklenir. müzik, dinleyici tarafından, sanatın hiçbir dalında olmadığı gibi içselleştirilir, sahiplenilir. bütün anılarını, kayıplarını, özlemlerini ve hayallerini yerleştirir dinleyici notalar arasına.
ancak insan paylaşmak ve yansıtmak ister. sevdiği filmin posterini asar duvarına, kitaplardan cümleler sıkıştırır konuşmasının arasına, şarkıları mırıldanır birşeylerle uğraşırken. mutlaka denk gelmişsinizdir, hatta belki yapıyorsunuzdur, şarkı sözlerinden iletiler oluşturulur sanal mecralarda. profil fotoğrafları değiştirilir büyük sanatçıların fotoğraflarıyla. etkilenilen grubun dinleyicileri bazen belli bile olur yolda. kimi saçlarından, kimi dövmesinden, kimi kıyafetlerinden ele verir kendini. ancak bunlar sadece notalara sözler de eşlik ediyorsa mümkün elbette. oysa bach gibi besteciler bu yansıtma duygusunun çok gerisinde, insan ruhunun katman katman altında yer etmiş olurlar.
yaşanılan ana, anılara kısacası bütün hissiyat duygusunun arasına, derinlere sızarlar. akan notalar beyninizi de alır götürür, iki nota arasındaki saniyenin sekizde birlik zamanına sıkışır, ancak oradayken zamansızlığı tadarsınız. arka fonda bach çalarken, siz o zamansızlıkta savrulursunuz. çünkü size 300 sene öncesinden seslendiği gibi, aslında geleceği de kapsadığını bilirsiniz.
büyük yönetmenlerin filmlerinde, sizi derinlere çeken görüntülerin arkasına bach yerleştirilmesi bu yüzdendir ya da tam tersi, kotarılamamış filmlerde bach'a yüklenilir, o hissiyatı ben veremedim, bach versin mantığı ile.
kısacası bach, işte böyle eserlerin yaratıcısıdır.
