saçmalığın dansikasıdır. jeff buckley iyi bir müzisyendir, kalbimizdedir her zaman. amma velakin böyle hisli şarkılar yorar insanı. aşırı dinleyerek overload olur bünye, self-explode moda geçersiniz. yani aslında insan doğası herşeye ağlanılır bir sebep varsa, her müziğe ağlar ama sebepsiz yere insanı ağlatabilecek nadir insanlardandır jeff buckley.
kolaydır. çok kolaydır hem de çünkü jeff buckley şarkıları saf mutluluğun peşinde koşmayan, realist duygusallık barındıran şarkılardır. acı kokar. o yüzden ağlatır.
jeff buckley dinleyerek ağlamamak ise şarkıya kendini vererek dinleyen insanlardan çok azının yapabileceği bir şeydir, zordur vesselam.
(bkz: forget her) 'ü 3 kere üst üste dinleyip hala ağlanmıyorsa anca "helal olsun" diyebilirim. Derstsiz, tasasız yaşayıp giden adama bile koyar jeff'in sesi. Abartıyor muyum? Belki evet ancak dinlemeden anlaşılmaz.
bu adamı dinleyip de ağlamayan zaten nasıl bir yaratıktır bilemiyorum. o ses derinin çatlaklarından sızıp kalbin ve ruhun yıpranmış noktalarına merhem olur. şu dünyada keşke görebilseydim dediğim tek ünlü, tek insan. çok erken öldün, çok geç doğdum.
