fransa nanaylarda. içte karışıklıklar almış başını yürümüş. ingiltere de bunu fırsat bilip, kendisini Fransa kıyılarında hissettirmeye başlamış, hatta Fransız soyluları ülkelerini peşkeş çekmeye bile yeltenmişlerdi. o sıralar Fransa tahtında vi Charles, ingiltere de v. Henri vardı.
Henri, charles'ın kızını koynuna alarak ingiltere ile kan bağı kurmuş, fransanın kaotik atmosferinden nemalanmayı düşlemişti.
vi charles ölürse, yerine değil kral olarak görülmeyi, adam yerine konmayan bir veliaht tahta geçicekti.
işte, 18 yaşında, kaba-saba bilgisiz, sürü peşinde koşmaktan bitap düşmüş, ileride tarihçilerin "fransanın kurtarıcısı" diyecekleri jeanne d arc, tanrının sesini duyduğunu bu sıralar söylemişti. ilahi bir inayet taşıyan bu kadına, inanacak başka şeyleri olmayan halk tapıyordu. ayrıca, veliaht ve askerleri de, ingilizleri fransadan temizlemek ve kendisini monark yapmak konusunda tanrı kelamını ileten bu kadını destekliyorlardı.
bir süre sonra jeanne, ingilizleri ülkesinden kovdu ve bu sünepeyi fransa kralı yaptı. herifin ismi de, vii charles oldu. bu saatten sonra kudretli çoban arc'a ihtiyacı kalmadı. artık onları ingilizlere satabilir, ingilizler de onu odun yığını üzerine bırakarak yakabilirlerdi. zira, karı kendilerini büyücülükle yenmişti.
hatunun yakılmasında rol oynayan birkaç sebep vardı.
bir kere, tacı giyen charles'ın artık bu kadına ihtiyacı yoktu. koskoca kral, bir köylüye minnet edemezdi ya. artık onu siklemiyordu.
kilise de jeanne'ya karşıydı zira, tam da cadı tasvirine uyacak şekilde, tanrının sesini duymak gibi bir akıldışı iddia ile kitlelerin gönlüne girmişti. ayrıca, arc büyük bir fransız krallığından söz ediyordu ki, katolik öğretisine göre tek büyük imparatorluk, baba ve oğlunun yanyana tahtlarda oturduğu "göksel imparatorluk"tu. bu sebepten arc yakılmalıydı.
soylular ve toprak sahipleri de arc'a ayar oluyorlardı. zira arc kralı ülkenin mutlak hakimi sayıp, toprakların hamisi adlediyordu. böyle giderse, toprak sahiplerinin toprakları göte gelecekti.
engel ve bilginlerden arc'ı sevemediler. arc ulusalcıydı ve "fransanın sahibi salt fransızlardır" diyordu. bu mantıktan hareketler, ingiltere de sadece ingilizlere aittir. oysa, fransa neden ingiltereden toprak almasındı?
iş bu nedenler, arc'ın kaleminin kırılmasına rol oynadı ve kadın hunharca yakıldı.
fakat gün geldi devran döndü. kral charles elden ayaktan düşüne, büyücü değil de, ermiş bir kadın olan arc'a ihtiyaç duydu ve kiliseye başvurarak onun azize ilan sayılmasını talep etti. kilise de, isteği onadı. hem halkın gönlü alındı hem de bu kadın sahiplenerek, ingilizlere karşı nanik yapıldı.
öte yandan, devir değişince, ingilizlerin menfaatleri de arc'ın kutsallığından yana değişiklik gösterdi ve 1 asır önce yaktıları kadının heykelini diktiler. evet, politika böyle oynak ve lanet bir şeydi.
