1952-1997 yılları arasında yaşamış olan bir zamanların fransız elle dergisi editörü.
8 aralık 1995 tarihinde, 43 yaşında iken ciddi bir felç geçirmiş, konuşma yetisi de dahil olmak üzere -sol gözü hariç- tüm vücudunun kontrolünü yitirmiştir. kısa süre sonra felçli vücudunu aldırmadan zihninde hapsolup kalan düşüncelerini paylaşmak için bir kitap yazmaya karar vermiştir. ve her bir harfi için karşısında alfabeyi sayan yardımcısına sol gözünü kırpan bauby, uzun bir çalışmanın ardından 139 sayfalık "kelebek ve 'dalgıç giysisi'" adlı kitabını 6 mart 1997'de çıkarttırmıştır. kitap çıktıktan üç gün sonra da belli bir süredir pençesinde olduğu zatürreden dolayı hayata "gözünü" yumar. gerçekten göz yaşartan bir azim...
"...Kırk yaşında hala bir bebek gibi temizleniyor, döndürülüyor, siliniyor ve kundaklanıyor olmayı gün geliyor çok komik buluyorum. Tam bir çocukluğa dönüş ruhu içinde bunlardan karmaşık bir zevk bile alıyorum. Ertesi gün ise bunlar bana çok acı veriyor ve hasta bakıcının yanaklarıma sürdüğü traş köpüğünün içine bir damla gözyaşı süzülüyor."
"...Şimdilik, şu ağzımda sürekli biriken tükürüğü yutabilsem dünyanın en mutlu insanı olabilirdim."
"...Kapkara bir sinek burnumun üzerine konuyor. Kaçırmak için başımı oynatıyorum. Yapışmış sanki. Olimpiyatlarda seyrettiğimiz grekoromen güreşler bu kadar vahşi değildiler."
"...Gizlice ağlamayı iyi beceriyorum. insanlar sadece gözlerimin aktığını düşünüyorlar."
ayrıca son yıllarının anlatıldığı dalgıç ve kelebek (le scaphandre et le papillon) filmi de oldukça başarılıdır.
