yemin ettim lan bir daha japon korku filmi izlememeye.
bir korku filminin amacı nedir? insanı germek. evet bunu japon korku filmleri çok iyi beceriyolar. izlerken kıçım janifır ablanınkinden bile daha gergin oluyor. ama bunun nedeni filmin korkunçluğu falan değil, ibneler konuşmuyorlar! film boyunca kurulan cümle sayısı 70 i geçmiyor. sanki kurdukları cümlelerden çok derin manalar çıkacakmış gibi 1,5 saat ekrana öylece kilitleniyorum.
diğer gerginlik yaratan unsur ise bakışmalar. gözleriyle zikmek lafı vardır ya aynen ondan. o nasıl bir bakıştır, o göz bebeklerini nasıl şeftali kadar büyütüyon ulan?
8 dakika 33 saniye süren bakışmanın ardından geçen diyalog ( sakın ha korkunç bi şeyler beklemeyin )
- ben eve gidiyorum.
+ hoşçakal.
mınıza koim sizin. ulan o bakışmalardan sonra en az 15 kişiyi öldürmen lazım. sen ne yapıyorsun? şapır, supur öpüşüp evine gidiyorsun. siktir git.
şimdi en bok kısmına geliyorum... herifin biri karanlık güçler tarafından hunharca öldürülüyor. tam " oleeeuuuyyy korku başladı " derken, bi sonraki sahnede bir bakıyorsun aynı herif yaşıyor. aslında herif ölmüş ama ayırt edemiyorsun. hepsi aynı. tip, boy, pipi, göz... tek bi adam oynatsanız da yeter lan. ne gerek var onlarca adam kullanmaya? bakın; bi karaktere filmin sonuna kadar aynı kıyafetleri giydirin, yakasına gül takın, elinde çicek olsun. bi şeyler yapın da biz de kim öldü, kim kaldı bilelim. bu kimdi? diye düşünürken ne izlediğimizi unutuyoruz yahu.
nitekim çok gerek beni bu japon korku filmleri çok. o melül bakışlı küçük kız olayına girmedim bile daha.
birden kenarda uzun saclı bir kadın fırlar,arkasından bakar,telefondan acayip acayip sesler gelir,çok az dialog vardır,yok bu korku filmi değil kesin bir şizofrenin anıları dedirtir insana. kapılar aniden kapanır,kesin küvet taşar,emekleyen duvarlarda yürüyen birileri vardır o birilerinin yüzü gözükmez,ve bütün bu olayların başlangıcı bilmem kaç sene önce * olan bir olaya dayanır.bilmem kaç sene önce bir kız ölmüştür cesedi bulunmaz ya da bir çocugu biri öldürmüştür öç almaya başlar.....küçük detaylar ürkütür insanı ama çok da sıkar.
