Çalıştığımız bir cam firmasının fabrikası fukuşima nükleer santralinin yakınlarındaymış. Deprem ve ardından tsunami felaketi yaşadılar. Dördüncü günün sonunda fabrika yeniden üretim yapmaya başladı. Depremde gıda yardım konteynırlarının başında bir tane görevli yoktu. Herkes kendiliğinden sıraya girip, sadece ihtiyacı kadar alıyordu. Karantina altına alınan ya da terkedilen bölgelerdeki bırakın değerli eşyaları, okullardaki kitaplara bile kimse dokunmamış. Hala o gün nasıl bırakıldıysa öyle duruyor.
