Üstteki entrye istinaden yazıyorum bu entryi; dinlediğiniz cümlelerde çan çin çon gibi sesler duyuyorsanız bu büyük ihtimalle Çincedir. Ama; yo des şi deyo hayy gibi sesler duyuyorsanız bu japoncadır. Neyse önemli bir şey değil zaten.
(bkz: maksat laf olsun)
3 alfabe kullanıyorlar bu Caponlar. Hiragana, cümledeki ekleri yazarken ve kökü japonca olan kelimeleri (bunlar kanjiyle de yazılır) yazarken kullanılır. Katakana ise kelimenin kökünün japonca ve çinceye ait olmayan kelimeleri, yani yabancı kelimeleri yazarken kullanılır. Kanji ise çin alfabesidir, hani şu şekilli mekilli resimli alfabe. Çin alfabesi de japonların elinde belli değişimlere uğruyor hem telaffuz hem de bazen anlam ve şekil bakımından.
Güzel ve estetik bir alfabe. Her haliyle bana zor ama sağlam işlenmiş bir halı hissi veriyor nedense. Herbir harfin kendi içinde bir anlamı olduğu gibi, o harflerin şekilleri de öylesine tasarlanmamış, birçok seye gönderme yapıyor.
Örneğin Japon alfabesinde "sevmek" "好き=女+子+き" anne+çocuk kanjisiyle ifade edilir. buradan sevgi kelimesinin eskiden japonlara ne ifade ettiği hakkında da belli bir izlenime sahip olunabilir. Örneğin "erkek" kelimesi de "男=田+カ" piriç tarlası ve çalışkanlık simgesinden oluşur. Pirinç tarlalarıyla ünlü olan japonya'da görülüyor ki erkek demek bir bakıma pirinç tarlalarında çalışan, işiyle birlikte anılan bir cinsiyet demek.
(bkz: japonca bir not bırak)
