sözlükte dikkat çekmemiş olan gerilim şaheseri. bir sahnesinde sinema tarihinin en ürkütücü sesinin duyulduğu bu ses sırasında izleyicinin altına etmekten son anda yırttığı rivayet edilir.
stay adlı filmle aynı hatta aynı ve aynı filmdir. sadece aralarında 14 yıl vardır. yine de senaryosunun akıcılığıdır, izlenebilirliliktir denirse stay tercihtir..
vietnamzedelerle ilgili yapılmış en iyi filmlerden biridir. pentagon yalanlasa da gerçek bir hikâyeden esinlenilerek hazırlanmıştır. tim robbins'in oyunculuğuna, şeytan ve melek sembollerine(özellikle sırt ortopedisti ile ilgili yaratılmış melek sembolü şahanedir) ve belki de gelmiş geçmiş en iyi sonlardan birine hayran kalacağınız başyapıttır.
kafamda tek bir soru işareti bırakan şaheser ki kimde kaldıysa o işaretten tek bir yer üzerinedir *. ayrıca ürktüm lan. o ses nerden çıktı dedim bir an.
psikopatça çekilmiş, sürprizler barındıran bir film. başındaki vietnam sahnesi ile klasik amerikalı kahraman filmlerinden birisi olduğunu düşünmeyin. ürkütücü sahnelerden oluşuyor. çok cesurca dokunduğurduğu yerler var, ve tabii ki müthiş bir final. iyi seyirler.
jacob singer rolünde tim robbins'in muhteşem bir oyunculuk sergilediği tuhaf film, amerikan askeri sisteminin acımasızlığını içeriden bir gözle yansıtıyor.
rush'ın Permanent Waves albümünde yer alan gerçek bir progressive rock şaheseri. çıkışından bu yana* geçen 35 yıla rağmen, insanları büyülemeye ve ardından gelenlere ilham vermeye devam etmekte. sözlerini de yazayım tam olsun:
The clouds prepare for battle
In the dark and brooding silence
Bruised and sullen storm clouds
Have the light of day obscured
Looming low and ominous
In twilight premature
Thunder heads are rumbling
In a distant overture...
All at once, the clouds are parted
Light streams down in bright unbroken beams...
Follow men's eyes as they look to the skies
The shifting shafts of shining weave the fabric of their dreams...
