sözün kısası, sosyalizm olarak adlandırılan ve modernleşme ya da feodalizm den sonraki süreçte marx tarafından manifesto ile gösterilen ve paris komününden sonra lenin tarafından rusya da ve daha sonrada diğer bilenen ülkelerde yaşanmış, yaşanmaya çalışılmış iktidar biçimidir.
biraz daha farklı noktalardan bakacak olursak da şunları söyleyebiliriz; işçi sınıfı diğer toplumsal öznelerden biridir. Özne tarifi toplumsal devinimde değiştirici, dönüştürücü toplumsal tabakalar için kullanılır. işçi sınıfının da yıkıcı ve yapıcı özellikleri vardır.
Tartışmalar daha çok iktidar ve özneler meselesinde gelişir. Örneğin kadın hareketi bu özne ve iktidar tartışmasında başta gidendir. Kadınlar bilinen en eski öznedir. Toplumsal devinimde de önemli değiştirici ve dönüştürücü özelliği vardır. Fakat problem, iktidar sorununda kilitlenir. işçi sınıfının keskin iktidar hedefleri varken, bu öznenin bildiğimiz iktidar hedefi yoktur. Sorunda burada başlar, acaba iktidar olmak herşeyi çözmektemidir? iktidar hedefi olmadan kapsayıcılık, bununla birlikte toplumsal değişimi kurgulamak ne kadar başarılı olur? Ya da daha önce işçi sınıfı bunu ne kadar başardı? Veya işçi sınıfı adına hareket edenler ne derece başardı?
Bir başka sorunsal, işçi sınıfı iktidarı yani diğer adıyla proletarya diktatörlüğü bugün, diğer özneler için ne derece kurtuluş vaadetmektedir? Yaşanan "küçük" deneyimler bunun ne kadarına olumlu yanıtlar sunmaktadır?
lenin diyor ki, burjuvaziye karşı zor kullanmaya dayanan devrimci bir iktidardır bu. ezilen sınıfın kurtuluşu yalnızca bir devrim olmasına değil devlet aygıtının da yok edilmesine bağlıdır. gerçekleştirilmesi için yasal olan- olmayan her türlü araç kullanılabilir. bunun yanında bu iktidarda sadece işçiler yoktur, işçi sınıfının egemen olabilmesi için köylülerden de destek alması gerekir. kuvvet yoluyla otokrasiyi ezmek ve burjuvaziyi etkisiz hale getirebilmek için köylü yığınlarıyla ittifak kurarak devrimi sürekli hale dönüştürmesi gerek. belki de en önemlisi, daha sonraları bu sınıfın partisinin (ki örgütlü müfrezesidir) parlamenter savaşıma uygun bir seçim aygıtına dönüşmemesidir. eğer bunu başarabilirse uluslararası alandaki sorunları çözebilir, dünya devrimini hızlandırma yoluna gidebilir.
türkiye'de ise bu durum anayasa'nın 6. maddesiyle yasaklanmıştır.
'' egemenliğin kullanılması, hiçbir surette hiçbir kişiye, zümreye veya sınıfa bırakılamaz. ''
hem, tövbe haşa.
ayakların baş olduğu nerede görülmüş ki?
