vay arkadaş. oluyormuş lan böyle şeyler. film gibi anasını satiyim.
ben lisedeyken iki kere aşık oldum. birincisi onu ilk gördüğümde.. ikicisi onu gülerken gördüğümdeydi. hiç unutmam. allah öyle bi göz vermiş ki, güldüğü zaman o gözler sanki tüm mutluluğu baktığı kişiye aktarıyordu. hayat doluydu. onu görünce nasıl diyim böyle gözüne araba farı yemiş tavşan gibi kalıyordum. sadece onu görmek için gidiyordum dershaneye. allah belamı versin başka hiç bir amacım yoktu. çok iyi arkadaştık. ama aynı zamanda aramızda farklı bir his te vardı. biliyordu aşık olduğumu. kırmıyordu. bende bişey belli etmemeye çalışıyordum. sonra ben buna açılmaya karar verdim. lafımı tam söylemeden durumu anladı gitti. ondan kısa bir süre sonra ben saçmaladım. sırf kıskandırmak için başka kızlarla falan çıktım. arkadaşlığımızı da zedeledim.
sonra kız gitti başka dershaneye. bende bir daha dershaneye gitmedim. ölümüne mutlu ederdim onu varya..
aradan çok zaman geçti, nerden baksan 10 yıl. aradan insanlar geçti, aşklar geçti. elbette o kadar yılı aşık geçirmedik ama adını her duyduğumuzda heyecanlandık. aklımıza direk o geldi. o büyülü gözleri geldi. hatırası bile gülümsetmeye yetiyordu. düşündüm birçok kez. ne yapıyordur acaba diye. sevgilisi nasıl biridir? hangi okula gidiyordur?
ta ki bu sabaha kadar. yalan söylüyorsam allah belamı versin, rüyamda onu gördüm gece. net hatırlamıyorum neler olduğunu rüyada ama vardı. tam ayılmaya çalışıyorum. aha 15 dkk olmadı ya. rüyamı hatırlamaya çalışıyordum. merdivenlerin ordan bir kız başını kaldırıp bana baktı. durdu. "çağrı?" dedi. "p.... !" dedim bende.
rüyamı hatırladım. ama bu sefer acaba hala rüyada mıyım diye düşünmeye başladım.
-napıyorsun sen burda çağrıııı? dedi. gülüyordu yine. fakat bir değişiklik vardı.
+iyiyim napayım burda çalışıyorum ben bir yıldır sen napıyosun?
-broşür dağıtıyorum bende, ..... de çalışıyorum.
+çok güzel çok güzel.. ee nasılsın neler yaptın?
-evlendim ben liseden sonra. çocuğum oldu, üniversiteyi bitirmeye çalışıyorum işte. öyle.
+ooo kaç yaşında çocuğun ya?
-6 ..
+oo naptın sen ya.
-öyle ya liseden sonra hemen çocuk sahibi oldum ben.
+iyi allah bağışlasın. ben sana kartımı vereyim.
-al bende sana vereyim.
+otur birşeyler ikram edeyim.
-yok saol benim acelem var biraz.
+iyi o zaman görüşürüz.
-bi gün gel ben beklerim.
+tamam bakalım.
şu an kartvizitine bakıyorum. kızlık soyadı yazıyor. boşanmış. pek parlak olmayan bir işte çalışıyor, çocuk büyütüyor. bende onca zamandır neler yapıyordur diye düşünüyorum aptal aptal. al işte.
normalde iyi hissetmem gerekirdi. ben yoluma baktım, bir çok şeyi düzene koydum, hayatım fena değil. kızcağız baya çalkantılı yaşamış, belli başından çok şey geçmiş. demeliydim "benle çıksaydın böyle olmayacaktı".
ama yok diyemiyorum. bok gibi hissediyorum. inşallah barışırlar ya da doğru düzgün birini bulur, işleri yolunda gider. mutlu olsun. o gözler o hüznü haketmiyor.
Bazı şeyler hic değişmez... Lise aski farklidir ve çoğu zaman da ilktir. Vardır öyle biri. Mutluluğu ile mutlu, mutsuzluguyla mutsuz olduğunuz. Hatta birak mutsuzluğu , onun en ufak üzüntüsü sizin karabasaniniz olur. O kadar baglanirsiniz ki ona... O disari ciktigi zaman siz de en azindan balkona cikarsiniz. Neden?.. Çünkü onun yasadigi hayati yasamak istersiniz.
Lisedeyken boyunuz daha kisadir , hareketleriniz daha cocuksudur... Ama bazi şeyler hicbir zaman değişiklik göstermez. Gözünüzün rengi, teniniz ve son olarak da ona duyduğunuz ask.
eskişehir gibi küçük bir yerde çalışıyorsanız olabilitesi yüksektir. peki istanbul'da karşılaşıyorsanız. bu ilahi adalettir. aşk tesadüfleri sever diyebilirsiniz.
ya umarim oyle bi sey vardir cunku cocuklugumdan beri en buyuk hayalim psikolog olup lisede asik oldugum lavugun ismini hasta listesinde gormek. sonra da gelmisini gecmisini ogrenip cocukluguna inip bi guzel kafayi rahatlatmak, oyle eski sevgiliymis falan ugrasamamam. e sonra da kendime koca diye almak. hayirlisi tabi.
