BM Gıda ve Tarım Örgütü'nün isveç Gıda ve Biyoteknoloji Enstitüsüne yaptırdığı araştırmaya göre, dünyada her yıl 1 milyar tondan fazla gıda çöpe gidiyor.
Araştırmanın sonunda yayımlanan raporda, gelişmekte olan ülkelere, bu miktarda gıda kaybını önlemek için üretim ve dağıtım ağını geliştirmesi tavsiyesinde bulunulurken, gelişmiş ülkelerden israfa son vermesi istendi.
''Küresel Gıda Kaybı ve Gıda Atığı'' adı altında hazırlanan raporda, zengin ülkelerin 222 milyon ton olan atık miktarının Sahra Altı Afrika bölgesinin yıllık gıda üretimiyle aynı olduğuna dikkat çekildi.
Araştırma, en çok çöpe giden ürünlerin meyve ve sebze olduğunu da ortaya koydu.
Araştırmada gıda kaybı ve gıda atığı farklı başlıklar olarak ele alındı. Kayıp, üretim işleme ve dağıtım aşamasında meydana gelirken, atık perakendeciler ve tüketicilerin yenebilir gıdaları çöpe attığı miktar olarak sınıflandırıldı.
Az gelişmiş ülkelerde gıda kaybının en çok olduğu, dolayısıyla teknoloji ve alt yapının geliştirilmesi gerektiği belirtildi. Atığın ise gelişmiş ülkelerin en büyük meselesi olduğu kaydedildi.
Gıda kaybı ve atığının aynı zamanda su, toprak, enerji ve iş israfına yol açtığı, sera gazı salımını artırdığı da vurgulandı.
"devlet bireyin yerini alamaz, fakat, bireyin gelişme ve kalkınması için genel koşulları göz önünde bulundurmalıdır. devlet eliyle yapılacak işler, bireyin büyük kar getirmediğinden dolayı yapmayacağı işler veya milli çıkarlar için gerekli olan ekonomik işleri kapsar. özgürlüklerin ve yurt bağımsızlığının sağlanması ve korunması ile iç işlerinin düzenlenmesi nasıl devletin görevi ise, devlet vatandaşların öğretimi, eğitimi, sağlığıyla ilgilenmek zorundadır. devlet, memleketin asayiş ve savunması için yollarla, demir yolları ile, telgrafla, telefonla, memleketin hayvanlarıyla, her türlü taşıtlarıyla, milletin genel servetiyle yakından ilgilidir. memleket yönetiminde ve savunmasında, bu saydıklarımız, toptan, tüfekten, her türlü silahtan daha önemlidir. özel çıkarlar çoğunlukla, genel çıkarlarla tezat halinde bulunur. bir de, özel çıkarlar, en nihayet rekabete dayanır. oysa, yalnız bununla ekonomik düzen kurulamaz. bu kanıda olanlar kendilerini, bir serap karşısında, aldatılmaya terk edenlerdir... bir de, ferdin kişisel çalışmaları, ekonomik kalkınmanın esas kaynağı olarak kalmalıdır. ferdin inkişafına (gelişme) mani olmamak bilhassa iktisadi sahadaki özgürlük ve teşebbüsler önünde devletin kendi faaliyeti ile bir engel yaratmaması demokrasi prensibinin önemli esasıdır."
