Çok derinlere dokunan rahmetli kazım koyuncu şarkısı. 2007 senesine götürür. Soğuğun can acıttığı bir kış gecesi istiklal caddesin de, aldığım bir haberle nasıl üzüldüysem montumun önünü açmış soğuğu iliklerime çekip yürürken melodisi çalındı kulağıma. Darmadağın etti. Şimdi ne zaman duysam o güne döner. Gözlerim buğulu dibine kadar dinlerim.
Bazı anlatış,söyleyiş biçimleri vardır. Insana yaşamadığı şeyin duygusunu hissettirir. Işte duyduğum zaman beni ağlatan şarkılardan biridir,Kazım koyuncu ne güzel adammış.
Bu şarkıyı benim için değerli birini kaybedip dinlemem umarım.
ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
yürüyorum sanki senin yanında
sesin uzaklaşır her bir adımda
ayak izin kalmadan gidiyorum .
