BENiM YAŞADIĞIM SIKINTI ALTI SENEDiR. AKRANLARIM EVLENDi BARKLANDI iŞ GÜÇ SAHiBi OLDU BENDE YAŞ OLDU OTUZ ÜÇ iKi KARAKTERSiZ ÇAPULCU (SiYASETÇi YÜZÜNDEN iŞSiZiM, HAK MI ADALET Mi BU.
Aşırı moral bozucu, can sıkıcı, depresyon üstüne depresyona sürükleyen en ağır beddua sayılabilecek durumdur. Sanırım 4-5 aydır evdeyim o kadar kötü ki. Başvuru yapmadığım yer kalmadı ama ya dönüş olmuyor ya da yol çok uzak oluyor o zaman da bir şeye yaramıyor. Tüm bunlar yetmezmiş gibi annem bir de her sorana "amaaan ne koca ne iş öyle boş boş salak gibi evde duruyor" diyor. Gerçekten doğduğun ev kaderindir ya.
Fiyatların uçuşa geçtiği, enflasyonun ise milletin belini büktüğü günümüz Türkiye'sinde insanı psikolojik çöküntüye uğratan durumdur efendim. Hele ki birçok yere başvuru yapıp da hiçbirinden cevap alınamazsa insan öğrenilmiş çaresizlik yaşayarak iş aramaktan bile vazgeçebilir, kendini işe yaramaz biri görüp depresyona girebilir. işsizlik Kimini intihara bile sürükleyebilir maalesef.
hele ana baba parası varsa tadından yenmez bir durumdur. işsizliğin tadını çıkarmalılar bence. bir de okumayıp geziyorlarsa bir de yurt dışına, hayat onlara güzeldir.
Ben bir kere iş aramıştım baktım orası da demir doğrama dükkanı dediler sen hiç bizim tiplere benzemiyorsun git beyaz yaka ol diye. Bende çıktım geldim. Oraya da giremedik.
uzadıkça hayatı sorgulatır, kendini suçlamalar falan başlar daha da uzadıkça umursamamaya başlanır hatta en ileri boyutunda çalışmanın kendisi bir külfet olur.
içten içe insanı psikolojik olarak tüketir. iş aramadığınız dönemde bile tükenirsiniz. zira siz iş aramıyor olsanız da çevrenizde durmaksızın bir işe girip girmemenizi kendisine dert edinmiş kimseler vardır. bunların sorularına devamlı maruz kalırsınız. dert edinmiş kimseler dediğime bakmayın, dert edinipte derman olayım diyen kimseler değildir bunlar; laf olsun diye sormaktadırlar. sizin yüksek lisans yapmanız, hangi bölümü okuduğunuz, ne iş yapmak istediğiniz, piyasanın durumu vs.hiç bir şey hakkında fikirleri yoktur tek bilmek istedikleri bir yerde çalışıyor musunuz/ çalışmıyor musunuz, o dur.
eğer hala bir işe girip çalışmıyorsanız, evde aylak oturan birisinizdir. bu tip meraklı insanları incelediğinizde ise ilginç bir gerçekle karşılaşırsınız. bir çoğu her gün evde oturup gündüz kuşağı zırvalıklarını büyük bir heyecanla takip eden, ardından her gün takip ettiği bir dizi olan tiplerdir.
zordur azizim... bay ve bayan arasında bir farklılık var mıdır ? bilemem. Ben tabi ki kendi tarafımdan bakarak (erkek) olayı kısaca kendimce anlatayım.
- ilk ay güzel bir tatil gibi gelir. zira benim gibi sabah 09:00-23:00 saatleri arasında çalışıp sadece pazar günü tatil olan birisi için beklenen, hak edilen güzel bir tatil hissiyatı hakimdir. hatta iş arıyormusun diye soran eşe dosta "bakıyorum tabi" cevap verilsede göz ucuyla iş araması yapılır. birikmişin vardır. hazıra dağ dayanmadığını herkes gibi bilsende sonuçta uzun zaman işsiz kalmayacağın düşüncesi hakim olunca bünyede gezilir,tozulur, içilir.
- ikinci ay artık kariyer sitelerinde cv hazırlayıp başvuru yapılan firmaların kendi hedefinde en yüksekte olan firmalara başvuru yaparak geçirirlir. eee boşu boşuna ayrılmadın ulan o sittiriboktan firmadan. hedefler hep yüksekte moraller pozitifte. olucak bak bu ay içinde kesin güzel haberler diyen aile ve arkadaşlara inanç had safhada.
- üçüncü ay dişe dokunur bir iş görüşmesi yapılmamış ve iş bulunamamışsa boka sardığınız ay. hani yazıyor ya heryerde "hayaller paris gerçekler muş" * heh işte tamda böyle bi durum. hiç kimse mi aramaz lan! bu cv doldurulan siteler günde birkaç kez kontrol edilmeye başlanır. hatta utanmayıp gözünüze kestirdiğiniz şirketlerin info ve ik adreslerine ciddi önyazılar yazılıp mailler yollanır. oyalanmak için film, dizi ve oyun üçlüsüne sardırılır. sakallar uzar, evde oturmaktan hafif göbek oluşmaya başlar.
-dördüncü ay hala işsizseniz boka battığınız, psikolojinizin çırpındıkça daha derine battığı ay. aile (anne baba kardeş) ile birlikte yaşıyorsanız söyledikleri herşey batmaya başlamıştır. onlar aman oğlum güzel şeyler olucak dedikçe içinizden ya bi git allasen olaydı şimdiye kadar olmuştu dersiniz. o ilk ay bahsedilen birikimin yerinde yeller uçuyor, eğer ki benim gibi bide ünv hayatı dahil olmak üzere aileden para almamış bi insansanız darlanma beş kat daha fazla olmaktadır. bir çok şeyi anlamlandıramassınız. ik sitelerinde kendinen üst, alt veya tamda sizin kaleminiz olan işlerin hepsine başvuru yapmışsınızdır. en son çalıştığı firmanın bölge müdürlüğünü yapmış ondan önce bir tekstil fabrikasının üretim ve satın alma müdürlüğünü yapmış ondan daha önce de bir firmada genel kordinatörlük yapmış bir insan olarak bunlara alakalı işlerin hepsine başvuru yapmış fakat hala bir cacık olmamıştır. gerekli gereksiz ucuz yollu sertifika programlarını tamamlamış * 8 yıllık çalışma tecrübesi -ki bunun 5 yılı yönetici statüsünde- olan bir insan olarak benden bi bok olmaz agaa! demek ki başarısız bi insanmışım demeye başlamanız ,herkesten ve herşeyden uzaklaşıp kendi içinize kapanmanız an meselesidir. acaba yine sıfırdan mı başlasam diye düşünürsünüz. 8 yılı silip sıfırdan başlamak daha cazip gelmektedir.
- beşinci ay umarım olmaz ama hala iş arıyor olursam yazıcam.
daha iyi bir iş temennisi ile işten ayrılırsın, sonra seçenekler işinden istediklerin seninle temasa geçmezler. diğer seçenekleri gözardı edersin ve geçmişte çalıştığın işten çıkma olayını sorgularsın. sabah erken kalkmayıp umutsuzluğun üzerine iyice çökmesine izin verirsin. dört duvar arasında tembelleşme süreci iyice artar.
nitekim zor bir süreçtir. askerden geldiğimden beri değiştirdiğim dört iş oldu ve bir işten çıkıp diğerine girmem arasındaki süre bazen ertesi gün, en geç ise 4 gün oldu.
işten ayrılırken bir daha düşünmek gerekir. işini ayarlamadan çıkmamak en uygunudur. hele vasıflı ve branşına hakim biri olmadığın gerçeği ile yüzleşmişsen parayı kesinlikle ikinci plana bırakarak kişisel gelişimin için plan yapmalısın.
bahsettiğimiz ülke türkiye ve bu süreç zor ama şanslı değilseniz adımlar böyle.
