zordur. ilk zamanlar umudunuz vardır sürekli başvuru yaparsınız. zaman geçtikçe etrafınız sürekli sormaya başlar,sanki bir yeriniz eksikmiş gibi davranmaya başlarlar. iş görüşmesine gidecekken bile yol parası hesabına başlarsınız.eş dost tanıdık verdiğiniz cv lere dönmez, arkadaşlarınız paranız olmadığını anlayınca aktivitelere çağırmaz. kız arkadaşınız acıma ile kızma arasında davranmaya başlar. sonra iş bulur alayına mehter verirsiniz.
780 tl. Devlet yardımı değil, sus payı. işsizlik maaşı alsan dsha fazla grlirinnolur. Zaten pandemide işten çıkarmsların yasağı kalksa milonlarca işten çıkarma olacak.
Çok kötü bir şey aq. 22 yaşında bilmem kaçıncı işim bunda da bir s.kim beceremeyip sözleşmeyi falan uzatmadılar. Üniversitem devam ediyor diye kendimi avutuyorum en fazla ama nereye kadar zaten son senem. Dünyanın sonu değil elbette ama başarısızlığın ve yetersizliğin vücut bulmuş hali olunca hayat bombok bir şekle bürünüyor. Geçen hafta intihar eden 18'lik çocuktan tek farkım ölümden korkuyor olmam. Gerçi korkmayıp aksiyon alsam bile ölmeyi dahi beceremeyip yatalak bir şekilde devam eder hayatım ve insanlara yük oluruz ancak. böyle oldukça iyiki ölüm var diyorum yoksa bu amk dünyası siktin sene çekilmez.
Bomboşuna yaşıyorum.
işsiz kalmak...
4 yılın sonunda, aslında 4. yılın değil yolun sonu olduğuna karar vermek, aldığın diplomayı mutfak masasının tam karşısına bi yere asarak babanın ya da kocanın"bizim evin hizmetçisi de avukattır aslında" deme zevkini tatması konusunda düşüncelere dalmak demektir. tecrübeyle sabittir...
"geçmiş olsun kardeş ve hoşgeldin işsizler ordusuna." diyoruz.
"Babam ellisinde öldü,
ben de böyle tez mi öleceğim?"
diye düşündü
21 yaşındayken.
"işsiz kalırsam" diye düşündü
22 yaşında.
"işsiz kalırsam" diye düşündü
23 yaşında.
"işsiz kalırsam" diye düşündü
24 yaşında.
Ve zaman zaman işsiz kalarak
"işsiz kalırsam" diye düşündü
50 yaşına kadar.
51 yaşında "ihtiyarladım" dedi,
"babamdan bir yıl fazla yaşadım."
Şimdi 52 yaşındadır.
işsizdir.
Şimdi merdivenlerde durup
kaptırmış kafasını
düşüncelerin en tuhafına:
"Kaç yaşında öleceğim?
Ölürken üzerimde yorganım olacak mı?"
diye düşünüyor."
