Bugundur.
Tanim: bir insanin issiz kaldigi ilk gundur.
Kurtulustur. Ha batti ha cikti diye sirket hesaplarina gelen is sayisina patronlardan ve yoneticilerden daha cok dikkat etmekten, is gelmeyince uzulup is gelince de mutlu olmaktan kurtulmaktir.
Derttir. Evde bilgisayar yokken sabahtan aksama kadar tv izlemek, kucucuk tv ekranindan entry girmeye calisirken uzgrasip durmak, bi kac aylik kirayi sirketten kopardigin paralarla odeyip yolsuz kalmak derdir.
Beklemektir. Zamanin cabucak gecmesini ve bian once daha iyi bir ise girmek gununu, parasiz yolsuz ac gunlerin gecmesini, anne-babanin laflarinin bitmesini ogrenmeyenin kalmadigi gunu beklemektir.
Umuttur. Ulan zaten yaptigim is yoruyordu artik masa basi calisma zamanim geldi, hem surasida kesin olur, hem... Umududur.
Sanstir. Bi sure tatil yapacak zamani bulmak, kafayi dinleyip kendine zaman ayirmak sansidir.
Ama herseye ragmen issiz kalmak helede bu ulkede 18 yil okuduktan sonra cok onur kirici bi durumdur. Butun bunlar issizligin ilk gunu dusunmekten basini agritacak fikirlerdir.
işsiz kalınan ilk gün; anlam ve önemi düşünülmemesi gereken gündür. zira bu günler haftaları, haftalar ayları getirebilmektedir. sabah 9'dan gece 10'a kadar çalıştığınız bir sektörse, gün içinde nefes alacak vaktiniz olmayan bir işse, bıraktığınızda bilinen psikolojik rahatsızlıkların başlangıç günüdür o gün.
bir dua: allah'ım sen işsiz kullarına yakın zamanda istedikelri gibi bir iş nasip et. *
