üzgün insandır. o da diğerleri gibi sevgilisiyle gezmek, sinemaya gitmek, bir cafeye gidip muhabbet etmek ister. sevgili anlayışlıysa, "olsun canım, biz de parkta otururuz, para harcamaya ne gerek var" veya "ne önemi var, ben öderim" diyorsa, ilk başlarda sorun olmaz. ama süre uzarsa işsizlik, parasızlık iyice koymaya başlar insana. anneden babadan para istemeye çalışılır, o da üç beş lira. sonra insana utanma gelir, onlardan da isteyemez. böyle üzücü bir detayıdır işte bu hayatın.
