karakter sınırı nedeniyle kısaltılan başlığın orijinali şudur: işgal sona erdikten sonra yabancı takımlara yenilme oranı yüzde 46 artan kulüp.
bu tuhaf oran bize; işgal kuvvetlerinin ülkedeki varlığını sıradanlaştırmak ve işgali istanbullulara kabullendirmek için yürütülen halkla ilişkiler faaliyetleri kapsamında düzenlenen propaganda maçlarına fenerbahçe'nin alet edildiğini düşündürmektedir. söz konusu karşılaşmaların en sonuncularından biri de Birleşik Krallık işgal kuvvetleri komutanı General Charles Harington'ın istanbul'dan ayrılışı şerefine düzenlenen maçtır. generalin onuruna sahaya çıkan fenerbahçe, maçı kazanararak general Harrington Kupasını müzesine götürmeye hak kazanır. maçtan sonra kendilerine çikolata ikram edilip, edilmediği bilinmemektedir.
fenerbahçe'nin bu dönemde yabancılarla yaptığı maçların, propaganda amacıyla düzenlendiği iddiasını, istatistiklere bakarak bir değerlendirelim. bu maçların sayısı 50'dir ve sadece ikisinde yenilmiştir ki bu da yüzde 4 mağlubiyet oranı demektir. bugün fenerliler, o maçların kuvayı milliye ruhuyla kazanıldığını öne sürmektedirler. bu dönem hariç fenerbahçe'nin tüm zamanlar istatistiklerine bakıldığında ise avrupa takımlarıyla yapılan 165 maçta 83 mağlubiyet aldığı görülmektedir. bu da yüzde 50,30'luk bir mağlubiyet oranına denk gelmektedir. şayet söyledikleri gibi yabancılarla yapılan maçları kuvayı milliye ruhu kazandırmışsa, milli formayı elinin tersiyle itmek gibi davranışları bir gözden geçirmelerinde kendileri adına fayda olabilir.
sonuçta bahse konu dönem 5 yıl sürmüştür. 5 yıl boyunca yüzde 96 galibiyet oranıyla oynamak barcelona, real madrid, bayern münih gibi günümüzün olağanüstü takımları için bile mümkün değildir. burada sıra dışı bir durum vardır ve akla şu ihtimal gelmektedir: match fixing! yani acaba işgal gücü komutanları, kendi takımları yenilsin ve böylelikle istanbullulara sempatik görünelim diye, fenerbahçeli topçuların karşısına boğaz'daki zırhlılardan bulaşıkçıları mı çıkardılar? imparatorluğun yıkılarak cumhuriyetin kurulduğu döneme ait, fenerlilerin yere göğe sığdıramadıkları, bizlerin de göğsünü gururla kabartan o zaferler, hep bulaşıkçılara karşı mı kazanıldı? türk futbolundaki kirlenmenin temelleri çok daha eskilere uzanıyor olabilir mi? popüler tarihçilerin özenle araştırması gereken bir konu bu.
