başını yastıktan kaldıramayan, acıyan gözlerini açamayan, çoraplarını giymeye çalışırken o vaziyette uyuyakalan adamlar topluluğu.
nerde çalışsam hep geç kalan adam oldum. kimseyi masamda karşılayıp -ooo günaydın fesekeses hanım, hosgeldiniz diyemedim. sinirlendigimde -ulan sabahın korunde geliyoruz buraya, biraz saygı duyun- gibisinden patlamalar yapamadım. sabahları belli bir saate kadar borek bulabileceginiz -karga boku- borekcisinden iki dilim borek alamadım. hala gozlerimi acik tutmakta zorlanıyorum. lanet olsun. merdiven dairesinde, yangın merdiveninde hatta arşivde bile uyuyorum. diyebilirim ki bu binanın uyumadıgım kösesi kalmadı. yine uykum var benim.
