neredeyse her gün geç kalmama rağmen bir türlü üstümden atamadığım suçluluk. her gün otobüse binince bugün değişik bir şeyler düşüneyim diyorum fakat ne mümkün... Değil yeni bir şeyler düşünmek o kadar muğlak fikirler toplanıyor ki kafada en sevdiğiniz şeylerden bile yarım zevk alıyorsunuz. On dakika için değmez bu işkenceye.
