bantta çalışanlar dışında kimse "akşama kadar çalışıyoruz, nefes alamıyoruz" demesin.
insanların işyerinde sürekli işle ilgilenme ortalaması %60 larda dır.
Cebinde paran yoksa 7 günün 24 saati boş olsa da, birşeye yaramaz. Bu nedenle her günüm boş ama parasız kalacağına, iki gün hafta sonu tatili yeterlidir.
55 yaşındayım 35 senedir sabah 8 akşam 6 çalışıyorum, hafta sonları tatil, mesai saatlerim bazı mesleklere göre oldukça iyi, cumartesi tatil olmasına da neredeyse herkes imrenerek bakıyor, toplumda dışarıdan bakıldığımda rahat bir işim var gibi görünüyor, burada işimin zorluklarını anlatmayacağım tabi ki,
25 yaşında evlendim, ailemden hiç bir şey kalmadığı için kirada oturduğum mahallenin okul bahçesinde yaptım düğünü, evlenmeden önce oturduğum 1+1 kiralık evde yaşamımızı sürdürdük eşimle, evlendiğim için yeni hiç bir şey alamadım sadece çift kişilik karyola, onuda bilmem kaç taksitle.
çok fazla akrabam olmadığı ve mahalleye yeni taşınan biri olduğum için takılan takılar sadece gelinlik ile damatlığın parasını karşıladı,
neyse evliliğin zorluklarını da anlatmayacağım tabi ki,
yazının en başında belirttim ya 35 senedir çalışıyorum diye, evet tam 30. sene kendi evimi alabildim, ne ahmak adamsın 30 senede bir ev mi alabildin diyenler olabilir ancak, 2 çocuk büyüttüm, üniversite okudular, iş sahibi oldular, ancak sıra eve gelebildi 30 sene sonra.(o da bu saaten sonra ne işe yarar)
ehliyetim olmasına rağmen hiç arabam olmadı mesela, hep eşden dostan rica ederek gittik doğumlara, hastanelere, sınavlara.
zor oluyor birinden bir şey istemek hayatta belki de en zorlandığım şey rica etmek, boyun eğmek, neyse neler çektiğimi anlatmayacağım tabi ki,
şey diyecektim ben 35 sene çalıştım, 35 sene her sabah kaltım, traş oldum, otobüse bindim, işe gittim, işten çıktım, eve geldim, uyudum ve sabah yine aynı, tam 35 sene dile kolay, birde normal vatandaşa göre ayrıcalıklı bir işte çalışıyorum hafta sonları tatil.
35 sene sonra şöyle bir geriye bakıyorum, yaşadıklarım ve yaşayamadıklarımı görüyorum sonra sağlam bir iç çekiyorum, 35 sene boyunca sırf çocuklarım benim gibi zorluk çekmesinler diye uğraştım, didindim, çalıştım, şimdi ne arıyorlar, ne soruyorlar biri en son 2 sene önce geldi diğeri 6 yıldır yurt dışında, neyse evlatlarımın vefasızlığını anlatmayacağım tabi ki,
sizlere tek bir öneride bulunuyorum, 35 sene sonra geriye baktığınızda derin bir iç çekmeyeceğiniz bir hayat yaşayın, ne istiyorsanız onu yapın, eğer muz yemek istiyorsanız muz yiyin, bu dünya'ya neden geldiğinizi hiç bir zaman unutmayın !
