ama neden beğenmiyor kimse o kısımla ilgilenmiyor. bu kadar adi ve kan emici iş veren varken gençler ne yapsın?
ülkede alım gücü düştükçe düşüyor, iş verenler maaşı düşürdükçe düşürüyor sonra da bu andavallar gelip gençler iş beğenmiyor diyor.
aslında doğrudur iş çok. mesela ben bu donanım ve tecrübemle bir görüşmeye gitsem ve istediğim miktarı işveren fazla bulsa o ik cıyı yatırır oracıkta skerim. madem işine geliyorsa mantığı hakim o zaman sizin de işinize geliyorsa canlarım.
siz o gençleri, beceri ve yetenekleri haricinde "köle" statüsünde çalıştırmak istedikçe o gençler de o işleri beğenmeyecek.
bu fikir, sistemi aklayıp, ekonomideki tüm problemlere kulaklarını tıkayıp tek suçu gençlere atan yoz bir düşüncedir.
gençlerin kendi becerilerine göre bir iş aramaları kadar doğal bir durum yoktur.
birileri hiçbir şey üretmeden, keyfine göre maaşını 18bin lira yapacak, benim ülkemin yoksul genci okuduğu bölüme uygun iş aradığı için suçlu olacak öyle mi? yok öyle!
Gençler kölelik sistemini beğenmiyor, haklılarda.
Bu kölelik sistemini değiştirecek olanda zaten onlar. Evet iş var ancak bu işler karın tokluğuna çalıştırmak isteyen işletmelerde. iş yok masalıyla ucuz iş gücü peşindeler. Eğer paraları o kadar değerliyse, o işlerini kendileri görsünler. Ya da herkese hakettiği değer ve emeğinin tam karşılığı verilsin.
Sırf bu işletmeler para kazanacak diye hakkından azına razı olmayanlara ayrıca helal olsun.
Sapına kadar haklı söylem. 3 kuruş paraya haftanın 7 günü, günde 14 saat çalışıyordum sırf beğendiğim için. Sonra gerekçe bile gösterilmeden işten çıkarıldım. işte bunlar hep beğenmekten. Sonra işleri o kadar beğendim ki kendi işimi kurmaya karar verdim. Siz hayırdır lan şımarık veletler? Utanmadan iş beğenmiyorsunuz bir de. Tüh sizin kalıbınıza.
ben de zamanında çektim, bunlar da sürünsün kafasından çıkın artık. çünkü yeterince sürünüyoruz. bu ülkede sürünme şekilleri zamana göre değişiyor. senin zamanında tuvalet temizlemek, sokakta yatmak sürünmek iken; şimdilerde,
belki bir şey çıkar diyerek, cebindeki son paranı bilmemnesınavı'na yatırıp içinde son kalan umut taneciklerini de yeşertip ders çalışmak.
55 yaşında hala çalışan babandan harçlık alıp, güya kendini geliştirme uğruna sertifika toplamaya çalışmak.
tüm bunları yaparken gençliğinin masa başında dirsek çürüterek bir belirsizlik uğruna eridiğine şahit olmak.
ve tüm bunların sonunda birilerinin eşi, dostu diye el altından senin hak ettiğin kadroyu başkasının aldığını öğrenmek.
tüm bunlardan yılmadıysan eğer, süreci baştan yaşayıp; ukala bir ik'cının yeni mezun değilsin, bunca yıl ne yaptın ya da biz deneyim istiyoruz seni alamayız şeklinde ithamları sonucunda yine kendini babanın eline bakarken bulmak.
bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. bir amacımız ya da yerimiz yok, ne büyük savaşı yaşadık ne de buhranı. bizim savaşımız ruhani bir savaş, en büyük buhranımız hayatlarımız.
gençler siksin sizi ve o olmayan beyninizi. herkes sizin gibi yarı aç yaşamayı gururuna yediremiyor, yıllarca okuduğu için iyi bir hayatı hak ettiğini düşünüyor.
lisans mezunu adama konfeksiyon işçisi olarak istihdam sağladığını zannediyorsan iş var evet.
